رادیوفرانسه: صحنه ای از تظاهرات جوانان و نوجوانان در ایران. AP
روزنامۀ لیبراسیون، چاپ پاریس، علاوه بر سرمقاله، عنوان و عکس اصلی روی جلد خود، چند گزارش را نیز به ایران اختصاص داده است از جمله مقاله ای به قلم فرهاد خسروخاور، جامعه‌شناس، با عنوان “از نافرمانی تا انقلاب”.

لیبراسیون در سرمقالۀ خود نوشته است که رویدادهای جاری ایران از مرحلۀ اعتراض عبور کرده و تظاهرکنندگانی که به خیابان ها سرازیر می‌شوند و خواستار پایان یافتن رژیم روحانیون هستند بیش از پیش وارد یک پویش خودبخودی انقلاب شده‌اند. لیبراسیون سپس تصریح کرده است که خود رژیم جمهوری اسلامی ایران نیز متوجه این پویش و دگردیسی شده و از جمله نشانه‌های آن خشونت و سرکوب شدید حکومت برای مقابله با تظاهرکنندگان و همچنین صدها قربانی این خشونت است.

فرهاد خسروخاور نیز در مقالۀ خود با دوره بندی خیزش جاری ایران نوشته است که اعتراض های سراسری این کشور از هفتۀ گذشته و با پیوستن بازار سنتی و کارگران به اعتصابات وارد مرحلۀ نوینی شده است. خسروخاور گفته است که از این پس سیاست مستقیماً در آنچه وی “خیابان خشمگین” علیه حکومت “مرگ سالار” می نامد رقم می خورد.

به گفتۀ فرهاد خسروخاور از این پس هیچ گفتگو و در نتیجه سازشی میان حکومت و مردم امکانپذیر نیست. حکومت اسلامی که طی دهه ها تمام گروه های میانجی جامعۀ مدنی را نابود کرده به دلیل مدیریت مرگبار اعتراض‌ها، نامدارایی و رفتارها و اقدام‌های خشونت آمیزش در قبال جامعه اکنون نمی داند که طرف او که بتواند جامعۀ معترض را نمایندگی کند، کیست. فرهاد خسروخاور سپس افزوده است که مطالبات مردم بیش از پیش رادیکالیزه شده و رژیم اسلامی معتقد است که هرگونه سازشی از جانب آن، از سوی جامعۀ معترض نوعی نشانۀ ضعف تلقی خواهد شد که حاصلش جز رادیکالیزاسیون بیشتر اعتراض‌ها و مطالبات نیست.

به گفتۀ فرهاد خسروخاور، با این حال و برغم سرکوب سیاه حکومت اسلامی، جنبش جاری ادامه خواهد یافت زیرا، احساس زیستن در جامعه ای بدون حال و آینده و در عین حال سرکوب کمترین نشانه‌ای از مخالفت قانونی باعث شده که خیابان به تنها مکان بیان اعتراض‌های جوانان و غیرجوانان بدل شود.

به گفتۀ فرهاد خسروخاور رژیم اسلامی برای جوانانی که دائماً سرکوب می‌کند پیام‌آور هیچ امیدی نیست. از این پس راه‌های گفتگو و سازش مسدود شده‌اند و خشونت رژیم اسلامی (مثل ماری که دم خود را می گزد) به ضد آن بدل شده است. رژیم هر چه بیشتر سرکوب کند، بیشتر جامعه را به عصیان وامی دارد و همزمان کوچکترین روزنه های سازش با یک حکومت منفور را مسدود می‌سازد. به گفتۀ فرهاد خسروخاور رژیم اسلامی می پندارد که می تواند سناریوی سوریه را در ایران پیاده کند، اما، اگر اعتراض‌ها چند هفتۀ دیگر ادامه یابند آثار فرسودگی در میان نیروهای سرکوب تدریجاً آشکار خواهند شد و پدیداری این آثار پایان رژیم مرگ سالار فقها در ایران را اعلام خواهد کرد.