رادیوفردا: وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران سرانجام تایید کرد که اختلالات اخیر اینترنتی در کشور و کاهش شدید سرعت آن، اقدامی «امنیتی» و به‌خاطر یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری بوده است.

محمدحسن نامی در گفت‌وگویی با خبرگزاری تسنیم که روز سه‌شنبه، چهار تیر منتشر شد، اظهار داشت: «در حال حاضر هیچ مشکلی در ارتباطات اینترنتی کشور وجود ندارد و کاهش سرعت اینترنت در زمان انتخابات، ناشی از راهکارهای امنیتی بود که برای حفظ آرامش کشور چاره شده بود.»

این سخنان در حالی مطرح می‌شود که پیش از این، اواسط اردیبهشت ماه امسال، رئیس سازمان فناوری اطلاعات که از معاونان وزیر ارتباطات محسوب می‌شود، تاکید کرده بود که نزدیک شدن زمان انتخابات ریاست جمهوری هیچ نقشی در کاهش سرعت اینترنت ندارد.

با این وجود همان زمان بسیاری از کاربران اینترنتی در داخل کشور نظر دیگری داشتند و ماجرای کاهش شدید سرعت اینترنت، از کار افتادن نرم‌افزارهای فیلترشکن، مانند وی‌پی‌ان، و عدم امکان دسترسی به سرویس‌هایی نظیر جی میل را به انتخابات مربوط می‌دانستند.

روزنامه قانون، چاپ داخل کشور نیز به نقل از یک کاربر اینترنتی نوشت: «فقط در ایران اتفاق می‌افتد؛ انتخابات می‌اید، اینترنت می‌رود».

حال اما وزیر ارتباطات ایران به رغم تکذیب اولیه ماجرا توسط معاون خود، می‌گوید که دولت در این میان نقش داشته و در راستای اقداماتی «امنیتی» سرعت اینترنت را کاهش داده است.

وی گفت: «این کار [کاهش سرعت اینترنت در کشور] توسط نهادهای مختلفی که در ارتباط با بخش‌های محتوایی و زیرساخت‌های ارتباطاتی کشور فعال هستند، صورت گرفت و وزارت ارتباطات هم بخشی از آن بود.»

آقای نامی همچنین در پاسخ به سؤالی درباره شایعه مسدود شدن پهنای باند اینترنت در کشور گفت: «اگر جلوی پهنای باند گرفته می‌شد مسلماً دیگر ارتباطی برقرار نمی‌شد اما با استفاده از راهکارها و ابتکاراتی مانع از ورود بیگانگانی که درصدد اخلال در برگزاری انتخابات بودند، به مرزهای فضای مجازی کشور شدیم.»

مقامات ایران اعتراضاتی را که سال ۱۳۸۸ به انتخابات ریاست جمهوری دهم انجام گرفت به کشورهای خارجی نسبت می‌دهند. در پی آن اعتراضات که برای چندین ماه به طول انجامید، اختلالات اینترنتی در ایران به امری رایج بدل شد، چنان‌چه در برخی موارد حتی دسترسی به سایت‌هایی مانند گوگل و یاهو نیز ناممکن می‌شد.

معترضان در آن زمان از شبکه‌های اجتماعی مانند فیس بوک و توییتر برای فراخوان و ساماندهی تجمعات استفاده‌های قابل توجهی می‌کردند، به‌طوری که از این اعتراضات به عنوان اولین جنبش اعتراضی فیس بوکی در جهان نام برده می‌شود.