خودنویس: این مطلب جزو معدود مطالبی است که میلی به نوشتن آن نداشتم ولی کار به جایی رسیده است که صبر امثال من هم به سر آمده و ناچار سربسته به نکاتی اشاره خواهم کرد. باندبازی در سطح اینترنت فارسی ،که متاسفانه از فرهنگ منحط سیاسی به ارث رسیده همچنان قربانی می‌گیرد و جالب اینجاست که در این عرصه که ظاهرا عرصه‌ی فردی و اندیویدوئالیستی است این باندبازی و لشکرکشی‌های رفیقانه و زیر آب زدن‌های خصمانه بدتر از سازمان‌های سیاسی که به کار کلکتیو معتقدند جریان دارد.

در عالم سیاست انواع و اقسام باندبازی‌های کثیف را شاهد بوده‌ایم و هستیم. این باندبازی‌ها نه در خارج از چهارچوب گروه‌ها٬ بل که در درون خود گروه‌ها مشاهده شده و می‌شود و یکی از دلایل ضعف گروه‌های سیاسی در کشور ما همین است. گاه باندبازی‌ها به جایی می‌رسد که دشمن اصلی گروه‌ها -یعنی حکومت- از یاد می‌رود و اعضای گروه چنان به جان هم می‌افتند و یکدیگر را می‌درند که گروه از هم می‌پاشد. بدترین نمونه‌های چنین باندبازی‌هایی را در حزب توده‌ی ایران چه در دوران قبل از انقلاب و چه در دوران بعد از انقلاب دیده‌ایم. در سازمان مجاهدین پیش از انقلاب هم این باندبازی‌ها منجر به تصفیه‌های خونین شد که داستان‌اش را احتمالا شنیده‌اید.

اما باندبازی در سطح اینترنت فارسی هم که متاسفانه از فرهنگ منحط سیاسی به ارث رسیده همچنان قربانی می‌گیرد و جالب اینجاست که در این عرصه که ظاهرا عرصه‌ی فردی و اندیویدوئالیستی است این باندبازی و لشکرکشی‌های رفیقانه و زیر آب زدن‌های خصمانه بدتر از سازمان‌های سیاسی که به کار کلکتیو معتقدند جریان دارد.

بدترین نمونه این باندبازی‌ها را در برخی سایت‌های لینک‌گذار می‌بینیم که باعث شده گروه‌هایی لینک‌های خود را بالا بکشند و بسیاری از لینک‌های مخالفین و گذارندگان آن‌ها را به طور کلی حذف کنند.

بعد از جریان مطرح شدن صحت مدرک دکترای آقای حسن روحانی در «خودنویس» شخصا شاهد برخوردهایی بودم که سعی می‌کنند پوسته‌ی مباحث را بشکافند و اعماق آن را در ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه نویسنده و سایتی که برای آن می‌نویسد جست وجو کنند و بر اساس آن نتیجه‌ی دل‌خواه خود را بگیرند. در این زمینه نیز از به کار بردن هیچ لفظ زشت و زننده‌ای خودداری نمی‌کنند که جدّاً جای تاسف است. من مطمئن هستم همین نوشته را نیز دوستان دانشمند ما حمل بر توطئه نویسنده و سایت «خودنویس» خواهند کرد. نکته‌ی جالب توجه در این ماجرا یارکشی و لشکرکشی گروهی به یک نویسنده و سایت است که این را حداقل در میان افرادی که به «آکادمسین» شهرت دارند انتظار نداشتم.

زیاد نمی‌خواهم وارد جزئیات بشوم چون حوصله جنجال‌های سَبُک را ندارم ولی به این نکته هم اشاره کنم که حتی اگر از این دوستان یا دوستانِ این دوستان به خاطر کاری گران‌قدر یا مقاله‌ای پر محتوا یا کتابی ارزشمند تعریف شود آن را هم حمل بر توطئه می‌کنند و اگر فرصتی پیدا کنند لفظ درشتی به خاطر تعریف و تمجید نثار تعریف کننده می‌کنند!

این برخوردها و باندبازی‌های کثیف اگر در سازمان‌های سیاسی٬ نسل اندر نسل ادامه یافته و به شکل سنت در آمده٬ از آقایانی که اهل قلم هستند و برای شخصیت فردی‌شان اهمیت قائل‌اند بعید است و امیدواریم متوجه زشتی این نوع نگاه حتی اگر بازتاب بیرونی پیدا نکند بشوند و روش‌شان را نسبت به مخالفان فکری تعدیل کنند.