رادیوفرانسه: یازدهمین مجمع جهانی دموکراسی دوشنبه ۶ نوامبر در شهر استراسبورگ فرانسه آغاز شد و امروز چهارشنبه پایان خواهد یافت. یکی از موضوعات مورد بحث در نشست این دوره، مساله مجازات اعدام در ایران بود. فیلم “هفت زمستان در تهران” که زندگی ریحانه جباری، دختر جوانی که سال ۱۳۹۳ به اتهام قتل فردی که به گفته او قصد تجاوز به وی را داشته، روایت می‌کند با حضور مادرش، شعله پاکروان روز گذشته برای حاضران در این نشست پخش شد. 

شمار اعدام‌ها در ۱۰ ماه نخست سال جاری میلادی در ایران از ۶۰۰ نفر عبور کرد. عددی که به نسبت آمار سالانه هشت سال اخیر بی‌سابقه بوده است. شعله پاکروان، مادر ریحانه جباری، قربانی اعدام در ایران در گفتگو با بخش فارسی رادیو بین‌المللی فرانسه گفت که اعدام تنها یک عدد نیست.

او که به مناسبت پخش فیلم “هفت زمستان در تهران” در نشست حهانی دموکراسی به استراسبورگ فرانسه آمده است تصریح کرد: «پیام پخش این فیلم این است که بینندگان آن بدانند که پشت این کلمه اعدام چه حجمی از خشونت، نفرت، عصبانیت و چیزهای بد نهفته است».

مجمع جهانی برای دموکراسی از سال ۲۰۱۲ به صورت سالانه تصمیم گیرندگان سیاسی و فعالان مدنی را از سراسر جهان در شورای اروپا گرد هم می‌آورد است تا در مورد چالش‌های عمده‌ای که دموکراسی‌ها با آن مواجه هستند بحث کنند. در نشست امسال بخشی با عنوان “مجازات اعدام به عنوان ابزار وحشت” برگزار شد.

وبسایت این مجمع با اشاره به اینکه تعداد کشورهایی که مجازات اعدام را به صورت قانونی یا عملی لغو کرده‌اند همچنان در حال افزایش است، نوشته که با این حال تعداد کلی اعدام‌ها در سراسر جهان بالا رفته است.

خانم پاکروان که در این یخش از نشست و پس از پخش فیلم “هفت زمستان در تهران” سخنرانی کرد، می‌گوید که این اتفاقی که در فیلم می‌بینیم هر روز در ایران تکرار می‌شود. او با اشاره به اینکه دخترش ریحانه اولین مورد نبوده و متاسفانه آخرین هم نخواهد بود، افزود: «هدف من این است که توجه مردم و به ویژه سیاستمداران غربی را به موضوع مبارزه با اعدام و اهمیت آن جلب کنم».

فیلم “هفت زمستان در تهران” ساخته کارگردان آلمانی اشتفی نیدرتسول است. این فیلم روایتگر مبارزه ریحانه جباری و مادرش برای اثبات حقیقت و نجات وی از حکم اعدام است. ریحانه جباری در سال ۱۳۸۶ زمانی که ۱۹ سال داشت به اتهام قتل فردی که قصد تجاوز به او را داشت بازداشت و محاکمه شد. حکم اعدام او در سال ۱۳۹۳ برغم تلاش‌های خود او و مادرش، شعله پاکروان برای اثبات حقیقت، در آبان ۱۳۹۳ به اجرا در آمد.

شعله پاکروان که برای نجات دخترش از هیچ تلاشی فروگذار نکرد، پس از اعدام او مبارزه با مجازات اعدام را به مبارزه زندگی‌اش تبدیل کرد. او در گفتگو با ار.اف.ای فارسی گفت: «من یک مادرم حتی اگر همه دنیا دختر من را فراموش کند من نمی‌توانم فراموش کنم. بعد از اعدام ریحانه فوق العاده آسیب دیدم و درد کشیدم. واقعا نمی‌خواهم حتی یک نفر هرچند دشمن من باشد، این درد و رنج را تحمل کند. هیچ انسانی نباید این رنج را تحمل کند. این مبارزه را من از دخترم وقتی از من می‌خواست برای آزادی و رهایی هم‌بندی‌هایش تلاش کنم یاد گرفتم. او معتقد بود خوشبختی و شادی انفرادی نیست و دسته جمعی است».

خانم پاکروان معتقد است اعدام در ایران به مثابه ابزاری برای سرکوب است. او می‌گوید در نشست‌های پرسش و پاسخ پس از فیلم همواره تاکید می‌کند که بییندگان “هفت زمستان در تهران” از سیاستمداران و رهبران غربی بخواهند تا در هرگونه مذاکره با جمهوری اسلامی پیش از هر موضوعی مساله حقوق بشر را پیش بکشند.

شعله پاکروان در پی اعدام دخترش گروه «مادرانه» را با همراهی مادرانی که فرزندانشان توسط جمهوری اسلامی کشته شده بودند تشکیل داد. پس از بازداشت و سپس رهایی و آمدن به آلمان نیز «بنیاد ریحان» را با هدف مبارزه با مجازات اعدام و حمایت از خانواده‌های محکومان به اعدام راه‌اندازی کرد. او می‌گوید که مبارزه با مجازات اعدام برایش یک رویا است.

من رویایی دارم که ایران بدون اعدام را ببینم. ما در قرن بیست و یکم زندگی می کنیم. جوانان ما مدرن هستند و دوست دارند مدرن زندگی کنند و این تمایل با قوانینی که از دوران بربریت بشر به جا مانده تناسبی ندارد. داشتن قصاص به عنوان مثال در این عصر بی‌معنی است.

خانم پاکروان گفت که برای مبارزه با اعدام در ایران راهی طولانی در پیش است. دلیل آن هم، به گفته ایشان این است که نه تنها حکومت خواستار پایان دادن به آن نیست بلکه متاسفانه بخشی از جامعه هم با آن همراهی می‌کند. این فعال مخالف مجازات اعدام از مردم عادی می‌خواهد تا در گفتگوهای و فعالیت‌های روزانه خود در شبکه‌های اجتماعی در مورد آگاهی بخشی در موضوع اعدام تلاش کنند.