خودنویس: وقتی صدها ایرانی و فعال سیاسی خوشحال از خوردن شامی مجانی در کنار وزیر خارجه و مقام‌های هیات ایرانی در نیویورک، سوال‌های مهمی نمی‌پرسند، یک خبرنگار اسرائیلی جور همه را می‌کشد.
اینک در فضای بسیاری از شبکه‌های اجتماعی، یک مساله بیشتر به چشم می‌آید: سوال یک خبرنگار اسرائیلی از جواد ظریف، چگونه نام یک فعال سیاسی را چنان سر زبان‌ها انداخت که دستگاه‌های امنیتی و قضایی یادشان افتاد که باید به او نیز بعد از چهار سال، مرخصی بدهند.

دیوید کیز در گزارشی که به عشق آقای ظریف اشاره می‌کرد، نوشت که از او درباره مجید توکلی پرسیده است، اما محمد جواد ظریف مدعی بوده چیزی درباره این فعال دانشجویی نمی‌دانسته است.

محمد جواد ظریف شاید نمی‌دانست که میزبانش در جلسه پرسش و پاسخ در دانشگاه کلمبیا، یعنی دکتر حمید دباشی، چهار سال پیش در حمایت از مجید توکلی روسری به سر کرده بود.

مجید توکلی از جمله فعالان دانشجویی‌ای بود که عملکردش، حساسیت نیروهای امنیتی را در حدی بالا برده بود که مدعی شدند لباس زنانه پوشیده تا از دست‌شان فرار کند. این کار باعث شد که هزاران هزار فعال سیاسی، روزنامه‌نگار و شهروندان فعال در شبکه‌های اجتماعی در حمایت از او، روسری به سر کنند.

البته کسی نمی‌داند چند هفته پیش و در زمان حضور ظریف در نیویورک، آیا حمید دباشی احوال فعالان سیاسی زندانی از جمله مجید توکلی را از ظریف جویا شد یا نه؟

یکی از اعضای شبکه اجتماعی خودنویس می‌نویسد: «تنها ١-٢ هفته بعد سر و صدای رسانه‌ای كه آقای ديويد كيز در مورد مجيد توكلی ايجاد كرد، مجيد توكلی بعد از ٤ سال در حالی‌كه هيچ‌جا نشانی و صدايی ازش نبود به مرخصی اومد. آقاي ديويد كيز متولد آمريكا و إسرائيلی تبار از جواد ظريف در مورد مجيد توكلی می پرسه و ظريف در پاسخ ادعا می كنه كه مجيد توكلي رو نمی‌شناسه. ظريف در صفحه فيس‌بوك خودش، به جای جواب دادن به اعتراضات مردم تنها خبرنگار يعنی ديويد كيز رو يك إسرائيلي مي‌خونه!!!! به نظر مياد آقاي كيز كار بسياری از فعالان سياسی، فعالان حقوق بشری، مردم ايران و خبرنگاران ايرانی رو داره انجام می‌ده. در حالی كه ايرانيان در حال جشن گرفتن و گفتن روحانی متشكريم هستند. ما بايد از آقای كيز حداقل برای يادآوری اسم مجيد توكلی در نشريات بين‌المللي تقدير كنيم. آقای كيزمتشكريم؟!!!؟‬»

مهدی سحرخیز که اتفاقا در یکی از مهمانی‌ها با وزیر خارجه ایران عکس انداخت، در فیس‌بوک خود می‌نویسد: «هیچ چیز جز فشار افکارعمومی و انتقاد روی ظریف باعث آزادی مجید توکلی نشده. بهترین فشار انتقاد و فشار افکار عمومیه.» مهدی، چهار سال پیش جزو کسانی بود که در حمایت از مجید، روسری به سر کرده بود.

به نظر می‌رسد که وقتی اسرائیلی‌ها درباره ایران حرفی می‌زنند، میزان حساسیت‌ها بالا می‌رود. آن‌گاه که نخست وزیر دست راستی اسرائیل از نبود آزادی‌ها در ایران حرف می‌زند، فقط کافی است درباره «شلوار جین» چیزی بگوید. غیرت هزاران هزار ایرانی طرفدار روحانی واصلاح‌طلبان چنان می‌جوشد که انگار بنیامین نتانیاهو به یکی از مقدسات توهین کرده است. لابد اگر اسرائیل در تهران سفارت‌خانه‌ای می‌داشت، گروهی جین پوش از دیوارش بالا هم می‌رفتند. یک فعال سیاسی در فیس‌بوک اما، به یاد دوستانش می‌اندازد که همین چند سال پیش، رهبر «حزب‌الله لبنان» علیه تمدن ایران حرف زد و هیچ‌کس اعتراضی نکرد. گویی شلوار جین از میهن، برای خیلی‌ها مقدس‌تر است.

به هر شکل، آزادی موقت و مرخصی مجدی توکلی، مجانی هم نبود. خانواده توکلی با سپردن وثیقه‌ای معادل ۶۰۰ میلیون تومان توانستند بعد از سال‌ها، او را خارج از چهار دیواری زندان ببینند.

اگر حرف‌های یک خبرنگار اسرائیلی و یا نخست‌وزیر اسرائیل درباره حقوق انسانی ایرانی‌ها می‌تواند این همه روی فضای سیاسی جمهوری اسلامی اثر بگذارد، باید از ایرانیان ساکن اسرائیل خواست رهبران و روشن‌فکران اسرائیلی را بسیج کنند تا هم‌صدا فشار کلامی‌شان را بالا ببرند!