خانه امن: قاچاق دختران، بالاخره باعث شد پلیس ایران مهر سکوت را بشکند، اوایل انکار بود و انکار، اما این روزها مقام های پلیس از جزئیات موضوعی می گویند که حتی نامش ممنوع بود . “قاچاق دختران ایرانی”.

“مقصد عمده آنها امارات است”، این را رئیس پلیس مهاجرت و گذرنامه نیروی انتظامی گفت.

وی می گوید: “قاچاق دختران ایرانی به کشورهای عربی را نفی نمی ‌کنیم اما عدد آنها ، قابل توجه نیست”.

هنوز چند روز از این خبر نگذشته بود که رئیس پلیس امنیت اخلاقی ناجا گفت: سر منشاء قاچاق دختران در آذربایجان و ازبکستان است.

او در تشریح جزئیات این قاچاق گفت: اتباع خارجی پس از ازدواج با دختران ایرانی آنها را به خارج از کشور می برند ، مورد آزار و اذیت گروهی قرار داده و بعد در اختیار باندهای فساد و فحشا قرار می‌دهند.

قاچاقچیان در نقش همسر

۱۷ سال بیشتر نداشت که به اجبار پدرش پای سفره عقد نشست، با مردی که پدرش گفته بود می تواند یک زندگی رویایی برای دخترش آن طرف آب ها بسازد .

دو ماه بعد با همسرش راهی شد تا از دبی به انگلستان بروند ولی “مارال” هیچ وقت به مقصد نرسید . ماه ها بعد، روزنامه های لندن نوشتند ” تیم قاچاق دختران ایرانی به انگلستان در لندن دستگیر شدند”.

آنها دختران ۱۴ تا ۲۰ ساله را در لندن در ازای دریافت پول در اختیار “تاجران عرب” و دیگران قرار می ‌دادند.

دخترانی که هیچ راه گریزی نداشتند، نه راه پس، نه راه پیش. خبرها می گویند دختران ایرانی قاچاق می شوند این را پلیس ایران هم اعتراف می کند .

صیادان و دلالان راه های زیادی را برای قاچاق این دختران دارند. دختران کم سن و سال شهرستانی یکی از گروه های هدف آنها هستند. دلالان طعمه های خود را در روستاها شناسایی می کنند بعد با پرداخت پول به والدین آنها و یا وعده زندگی بهتر آنها را عقد می کنند و سپس به قاچاقچیان انسان در خارج از کشور تحویل می دهند.

با حسین قاضیان جامعه شناس به واکاوی نقش خانواده ها در قاچاق این دختران پرداختیم.

قاضیان گفت : وقتی خانواده در استیصال باشد ناخواسته از فضای منطقی عبور می کند و جنبه های عاطفی را پشت سر می گذارد.

او گفت : در شرایط استیصال بعضی خانواده ها نا خواسته به سمت پیشنهاد های وسوسه انگیز گرایش پیدا می کنند.حتی اگر پیشنهاد دهنده مسن باشد، شناخته شده نباشد و حتی کمی مشکوک به نظر برسد. آن زمان خانواده فقط به این فکر می کنند که یک “نان خور” کم می شود، و در قبال بردن این نان خور یک عایدی هم برای خانواده می آید.آنها در حقیقت با این استدلال که خیر فرزندشان را می خواهند ، دخترانشان را در یک ازدواج می فروشند .

این جامعه شناس می گوید: برخی خانواده ها با دخترانشان همچون مایملک خود برخورد می کنند. برای آنها فرقی نمی کند دخترانشان کارگر خودشان باشد یا کارگر دیگری.

او ادامه داد: در خانواده هایی با روابط عاطفی تهی که از هم گسیختگی وجود دارد.دختر، به عنوان عضو خانواده محسوب نمی شود، او یک کارگر است ، عضوی از یک واحد اقتصادی که نگه داشتنش به صرفه نیست.

زمزمه ای از قاچاق دختران

ده سال پیش مرکز امور مشارکت زنان ریاست جمهوری و کمیته سازمان دفاع از قربانیان خشونت از یافته های تحقیقی گفتند که نشانگر افزایش قاچاق زنان و دختران در استان های مرزی ایران بود .

زنان و دخترانی که به کشورهای حاشیه خلیج فارس ، امارات متحده عربی ، پاکستان ، افغانستان و به طور محدود به کشورهای اروپایی و آسیایی قاچاق می شدند.

همان سال خبرگزاری سینا در یک میزگرد به بحث قاچاق انسان پرداخت . در این میزگرد مصطفی بن یحیی خلبان ایرانی تبار اطلاعاتی در زمینه قاچاق زنان و دختران داد.

گفت : از ۹ پرواز به صورت عادی و ۲۰ پرواز غیر عادی ایران به دوبی به طور متوسط بین ۱۰ الی ۱۵ دختر روزانه به امارات برای روسپیگری فرستاده می شوند. اغلب این دختران از شهرهای آبادان، اهواز، زاهدان، تبریز و کرمانشاه هستند اما بالاترین آمار مربوط به تهران و مشهد است.

این خلبان گفت: در کنار این مسئله انتقال اجساد دختران ایرانی به کشور را هم اضافه کنید که ماهانه بین ۳ تا ۵ نفر است. اغلب این دختران نیز به دلیل ابتلا به بیماری های خطر ناکی از جمله HIV و یا افسردگی دست به خودکشی می زنند ،به قتل می رسند و یا می میرند .

این آمارها هیچ گاه تایید نشد و بحث قاچاق دختران همچنان مسکوت ماند. این روزها هم گرچه این خبر دوباره سر باز کرده است ولی آمار همچنان جزء قدغن های پلیس ایران محسوب می شود و در دسترس رسانه ها و افکار عمومی نیست.

حسین قاضیان اما معتقد است: این آمار ها شلوغ بازی است.

او می گوید: ابعاد قاچاق انسان در ایران ناشناخته است و شواهدی از اندازه آن وجود ندارد.گرچه اعلام می شود ، امارات ، مقصد قاچاق دختران ایرانی است ، اما شواهد نشانگر آن است که پدیده دختران روس ، اکراین و چین بیش از قاچاق ایرانی هاست .

او ادامه داد: در دنیا انواع و اقسام پورنو وجود دارد ، اگر دختران ایرانی به قصد پرنو قاچاق شوند ، باید در بازار پرنو سهم بزرگی داشته باشند ولی آنها در این بازار سهمی ندارند .

فرار دختران، گامی به سوی قاچاق

تابو بودن قاچاق دختران سبب شده که نه تنها آماری از آنها در دست نباشد بلکه تحقیقات به روزی هم در مورد آنها وجود نداشته باشد . یافته های تحقیق ده سال گذشته مرکز امور مشارکت زنان و کمیته سازمان دفاع از قربانیان خشونت می گوید: قربانیان این پدیده در ایران عموما بین ۱۴ تا ۲۵ سال سن دارند .

بر اساس این تحقیق فقر اقتصادی و اجتماعی، در اکثر موارد کشمکش‌های درون خانواده، اعتیاد والدین، طلاق، فقر، مسکن نامناسب، سکونت در مناطق پرجمعیت و حاشیه‌نشینی شهرهای بزرگ موجب می‌شود تا دختران محیط نامساعد خانواده را ترک کنند و یا پدر خانواده مجبور به فروش دختران خود شود.

حسین قاضیان به نقش دختران در طعمه شدنشان اشاره می کند .

او می گوید: گاهی یک دختر در استیصال است، می خواهد در هر شرایطی از وضعیت موجود خود رها شود، او با هر پیشنهادی تصمیم به فرار می گیرد، می داند که شاید دراین راه ماجراجویی ها و خطراتی هم باشد ولی باز هم برای فرار از شرایط تن به فرار می دهد راهی که می تواند مقدمه ای باشد برای آن که پایانش به باندهای قاچاق انسان تمام شود.

قاضیان می گوید: فرار از ازدواج و محدودیت های اجتماعی خانوادگی بعضی از دختران را در شرایطی قرار می دهد که توانایی تصمیم درست را ندارند و تنها به رفتن فکر می کنند .

قاچاقچیان و دلال های انسان طعمه های خود را در مناطقی همچون پارک ها، مقابل مدارس کنار سفارتخانه ها، ادارات کاریابی و با دادن پیشنهاد کار پر درآمد به افراد کم اطلاع و نیازمند کار اغفال می کنند.

ایران کشور ترانزیت قاچاق انسان

گر چه نگاه امنیتی و سیاسی به پدیده قاچاق زنان و دختران باعث مخفی ماندن آمار آن شده اما زاهدیان رئیس پلیس امنیت اخلاقی ناجا می گوید: در حال حاضر باندهای قاچاق دختران از ایران به عنوان منطقه ارتباطی استفاده می‌کنند .

او می گوید: این باندها دختران قاچاق شده از کشورهای مبداء را تحت عنوان توریست به ایران وارد می‌کنند و با استفاده از تسهیلات پروازی ایران، آنها را به کشورهای مقصد ترانزیت می‌کنند. به عبارت دیگر هم سرشاخه این باندها و هم مقصد این باندهای قاچاق در مکانی خارج از کشور ایران قرار دارند و از خاک ایران فقط به عنوان یک راه ارتباطی استفاده می‌کنند.

این مقام پلیس اما در مورد قاچاق دختران ایرانی می گوید: میزان این جرائم بسیار ناچیز است.

حسین قاضیان هم معتقد است که در زمینه قاچاق دختران ایرانی با یک پدیده اجتماعی روبرو نیستیم.

او می گوید: این پدیده تنها جنبه روان شناختی فردی دارد و اندازه آن بزرگ نیست.

به تعریف این جامعه شناس: یک پدیده اجتماعی باید به تعدادی در جامعه ظاهر شود که جامعه نسبت به آن احساس رنجش کند؛ پدیده ای که در جامعه نگرانی ایجاد کند. ولی قاچاق زنان و دختران هنوز در ایران به شکل یک پدیده و معضل رخ نداده است.

قاضیان اما می گوید: مسئله قاچاق دختران در ایران مسئله ای بالقوه است، اگر تا کنون به یک معضل اجتماعی بدل نشده به دلیل نقص و فقدان شبکه های ارتباطی است. اگر ایران از نظر جغرافیایی در موقعیت رومانی یا آمریکای لاتین قرار داشت ، به دلیل ظرفیت های بالقوه اش یکی از قطب های اصلی قاچاق دختران می شد.

در حقیقت ایران مشکل تکنیکی دارد و آن روابط و مناسباتش با کشورهای مختلف است .از این رو بهترین کشور مقصد برای قاچاقچیان امارات است.

جاذبه بسیار زیاد “خارج” به معنای کشورهای” اروپایی و آمریکا”، ناخرسندی از زندگی اجتماعی و نامتقارن بودن فرصت ها برای زنان و مردان دلایلی هستند که قاضیان از آنها برای بلقوه بودن ایران برای قاچاق دختران یاد کرد.

پلیس ایران می گوید : دختران ایرانی قاچاق می شوند شاید به قول پلیس “عدد قاچاق دختران ایرانی قابل توجه نیست” اما به قول حسین قاضیان از جهت انسانی فرقی نمی کند چه یک نفر چه هزاران نفر ، این یک فاجعه انسانی است. آنها انسان هستند و نباید آنها را تنها یک عدد دید.

منابع: http://khabarfarsi.com/ext/7434400

http://goo.gl/UqjUPI

http://tavaana.org/sites/default/files/trafficking.pdf

http://tavaana.org/fa/node/1059