محمد نوری‌زاد: مقام عالی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران

جناب حجة الاسلام والمسلمین سید محمود علوی

سلام و ارادت

یک: نزدیک به چهارسال و نیم است که همکاران شما در وزارت اطلاعات، تعدادی از ابزار و لوازم حرفه ای مرا بار کرده اند و برده اند و تا کنون پس نداده اند. من این وسایل و ابزار حرفه ای را برای تأمین بخشی از هزینه های زندگی ام اجاره می دادم. در این مدت، پیگیری های مکرر من از طریق مجاریِ قانونی، برای باز پس گرفتن این وسایل بجایی نرسیده است. از عنوان وزارتخانه ای که حضرتعالی وزیر آن هستید، می توان استنباط کرد که احتمالاً در آنجا باید قوانین اسلامی جاری باشد. بهمین خاطر تقاضا دارم دستور فرمایید اجاره بهای اقلام شخصیِ مرا در مدت چهار سال محاسبه کنند و وجه آن را به من بپردازند. من نیز قول می دهم به محض دریافت این اجاره بها، آن را در امور خیریه مصروف دارم. امید است قصد مرا از این اقدام، صرفاً به حق الناسی ارجاع دهید که در اسلام به رعایتِ آن سخت تآکید شده است.

دو: بعد از خلاصی از زندان، محدودیت ها و مشکلات عدیده ای برای اینجانب و سایر زندانیان پدید آمده است که مایلم بخشی از آنها را با شما در میان بگذارم. اطمینان دارم جنابعالی قبول می فرمایید که ملاقات با وزیر اطلاعات آن هم برای یک زندانی سیاسیِ کتک خورده و فحش خورده از بازجویان دستگاه شما، می تواند برای آینده ای که ما و شما بدان اشتیاق بسته ایم، راهگشا باشد. نیز اطمینان دارم از این ملاقات، آنکه بیش از من بهره خواهد برد، وزارتخانه ی مطبوع شما خواهد بود.

سه: از این که وزارت اطلاعات، ممنوع الخروجی همسرم را برطرف کرده است و اموال ضبط شده ی ایشان را باز گردانیده است، سپاس مندم. اطمینان دارم دو درخواست نخستینِ این نامه نیز به یک دستور جناب شما اجابت خواهد شد.

چهار: من از روز شنبه چهاردهم فروردین ماه تا برآورده شدن دو در خواست نخستینِ این نامه، جلوی وزارت اطلاعات به قدم زدن های خود ادامه خواهم داد. پیش از این من پنجاه و هفت روز در مقابل درِ شمالی قدم زده ام و هر روز گزارشی از مشاهدات روزانه ی خود را منتشر کرده ام. گرچه در این پنجاه و هفت روز بارها توسط مأموران شما به کلانتری و دادگاه برده شده ام و نیز حتی با برخوردی خشن و خونین بازداشت شده ام، با این همه اما چرا نگویم که خواسته های من کاملاً قانونی اند و حقوقی و مدنی و بدیهی؟ تصور می کنم به این تقاضای ملاقات اگر بها بدهید، مابقی مسائل خود بخود حل خواهتد شد. خواهشمند است دستور فرمایید مرا از سرنوشت این نامه مطلع کنند.