دیگربان: مهدی طباطبایی٬ عضو جامعه روحانیت مبارز می‌گوید محمدتقی مصباح یزدی «هیچ‌گاه در سیاست و نهضت‌ها و انقلاب» حضور نداشته و به علت نداشتن «آشنایی سیاسی»٬ وقتی وارد این «مسائل» می‌شود برای خود «مشکلاتی» ایجاد می‌کنند.

آقای طباطبایی این اظهارات را در گفتگو با وب‌سایت «نامه‌نیوز» بیان کرده است.

وی گفته «محمدتقی مصباح یزدی هیچ‌گاه در سیاست و در نهضت‌ها و انقلاب حضور نداشتند و هر جا هم حضور داشتند در حاشیه بودند. ایشان را از لحاظ علمی و فلسفی قبول دارم؛ ولی از لحاظ سیاسی نه.»

این روحانی افزوده است: ‌ «ایشان {مصباح یزدی} انسان خوبی هستند؛ ولی آشنایی سیاسی ندارند؛ بنابراین وقتی وارد این مسائل می‌شوند برای خود مشکلاتی ایجاد می‌کنند.»

مهم‌ترین گزاره‌های این گفتگو:

● اولین‌بار که احمدی‌نژاد را در شهرداری ملاقات کردم متوجه شدم آدم عمیقی نیست، بیشتر به فکر جواب دادن بود تا گوش دادن.

● در سال ۸۴ من حامی آقای هاشمی رفسنجانی بودم که اشخاص تندرویی که طرفدار احمدی‌نژاد بودند با من برخوردهای بدی کردند.

● معتقدم بعضی از اصولگرایان در شیوه حمایت از احمدی‌نژاد اشتباه کردند و در تمام این مدت به اصول‌گرایان می‌گفتم که اشتباه کردیم.

● {اصول‌گرایان} جرأت و شهامت {اعتراف به اشتباه} نداشتند. بنابراین وقتی با آن‌ها محرمانه صحبت می‌کردم، متوجه نظر آن‌ها می‌شدم. این خود یک بیماری بود که که در مسئولان اوج گرفته بود.

● اصولگرایان به خاطر اصلاح‌طلبان ناچار به حمایت از احمدی‌نژاد در سال ۸۸ شدند.

● من حوادث سال ۸۸ را از شروع تبلیغات انتخابات پیش‌بینی کردم و معتقد بودم اگر رفتارهای بعد از انتخابات کنترل می‌شد و با تواضع با مخالفان صبحت می‌شد این اتفاقات نمی‌افتاد.

● احمدی‌نژاد از کلمه «خس و خاشاک» استفاده کرد و بعد توجیهاتی شد و گفت؛ «من به تعدادی از افراد گفتم». همین بهانه‌ای بود برای مخالفان و این کلمه و سوء برداشت مقدمه‌ای برای فتنه بود.

● زمینه‌ساز این فتنه خود انتخابات بود. از شورای نگهبان که چه نیرویی به کار برد و از سر صندوق‌ها که چه کار کردند و مجری‌ها چه فعالیت‌هایی انجام دادند و چگونه رأی‌گیری صورت گرفت. در تریبون‌های اصلی چه حرف‌هایی زده شد، چه کسانی این حرف‌ها را زدند، چه گفتند، چگونه گفتند، زمینه بی‌طرفی را کمرنگ کردند و فضای تهمت را به نظام باز کردند.

● متاسفانه فضایی شده که نمی‌خواهند روش غلط خود {در حوادث سال ۸۸} را بپذیرند؛ ولی در دلشان قبول دارند و مدام نقد می‌کنند.