خودنویس: ما ملت عجیبی هستیم. برای ضریح امام حسین پول داریم خوب هم داریم. بهترین مواد و بهترین روش‌ها را به‌کار می‌گیریم تا یک حرم درجه یک با بهترین کیفیت برای امام حسین بسازیم و به کربلا بفرستیم. تا این‌جای کار اشکالی نیست. به هرصورت عده زیادی از ایرانیان شیعه هستند و به امام حسین اعتقاد دارند. آزاد هستند به هرچه می‌خواهند اعتقاد داشته باشند و برایش پول خرج کنند.

مشکل دراین‌جاست که همان ایرانیان پول و همت کافی برای خرید پیراهن کافی برای فوتبالیست‌های جام جهانی ۲۰۱۴ خرج نمی‌کنند. یعنی فوتبالیست‌های ما در دیدار با نیجریه ممکن است اصلا نتوانند پیراهن‌شان را با تیم مقابل که یک رسم قدیمی و شناخته شده درپایان بازی است تعویض نمایند. پس یک جای کار اشکال دارد. تیم ملی ایران هر نتیجه‌ای که به دست بیاورد نماد ایران و ایرانی درفوتبال جهان و مهم‌ترین و پربیننده‌ترین رویداد ورزشی دنیا یعنی جام جهانی فوتبال است آن وقت فوتبالیست‌هایش باید پس ازدیدار نخست برای دو دیدار بعدی با آرژانتین و بوسنی هرزگووین پای تشت رخت بنشینند و پیراهن بشویند یا جلوی ماشین لباس شویی چمباتمه بزنند تا پیراهن آماده شود. تازه اگر آب نرود آن هم درهوای بسیار گرم و شرجی برزیل در وسط زمین که حتی با پیراهن معمولی هم ۹۰ دقیقه دویدن کاری است کارستان.

وقتی کی روش دربرنامه نود به فردوسی‌پور می گوید گرم‌کن کافی نداریم این یعنی فاجعه. وقتی تیم ملی ایران درست زمانی که دیگران مشغول یادگرفتن و تمرین آخرین تکنیک‌های فوتبال حرفه‌ای هستند مشکل پیراهن و گرمکن دارد و درهمان حال ضریح امام حسین درکربلا اهدایی ایرانیان می‌درخشد یعنی یک جای کار و شاید بسیاری از جاهای همان کار اشکال دارد. به‌راستی کدامیک واجب‌تر هستند؟ ضریح امام حسین یا پیراهن برای فوتبالیست‌ها درجام جهانی ۲۰۱۴؟