خودنویس: ظریف که سخنوری چیره‌دست است، باز با اظهارات غیرواقعی و فرار از پاسخ‌های صریح، حقایق را پوشاند. آیا آقای وزیر کماکان و مانند سابق که می‌گفت سخنانش را خودش هم «قبول نداشته»، به قلب حقیقت ادامه می‌دهد؟

محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی روز یک‌شنبه سیزدهم جولای (۲۲ تیر) طی مصاحبه‌ای با برنامه Meet the Press شبکه ان‌بی‌سی، به سوالات دیوید گرگوری درباره موضوعات متعددی، از تحریم‌ها و برنامه هسته‌ای گرفته تا موضوعات عراق، سوریه و فلسطین پاسخ گفت .

ظریف در این مصاحبه فیلترینگ و سانسور اینترنت در ایران را «خواست جمعیتی بزرگ از مردم» خوانده که به گفته او محافظه‌کار هستند. وی گفته است: «ما یک جامعه تکثرگرا هستیم که در آن عقاید مختلفی داریم و دیدگاه های متنوع، و یک جمعیت بسیار بزرگ محافظه‌کار داریم که مخالف ابتذال هستند، مخالف برخی پیام‌های غیراخلاقی، فحشا و… که اینترنت برای گسترش آن‌ها مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد. این تنها استفاده ای نیست که از اینترنت می شود، اما یک گروه، یک بخش از مردم ما به اینترنت در پرتو این امر نگاه می کند، و انتظار دارد که فرزندان آن‌ها در برابر این بی‌حرمتی‌ها و در برابر پورنوگرافی و فحشا و سایر موارد ابتذال مورد حمایت قرار گیرند».

وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی که احتمالا به خوبی می‌داند «جمعیت بسیار بزرگ»، ترکیبی اغراق‌آمیز برای اعلام میزان موافقان فیلترینگ در بین مردم ایران است، اندکی بعد با ذکر این‌که «راهی برای تخمین درصد این جمعیت وجود ندارد» (که البته با یک نظرسنجی علمی ساده می‌توان به‌راحتی این درصد را به‌دست آورد)، می‌افزاید: «واقعیت این است که ما باید به دیدگاه های آن بخش بسیار بزرگ جمعیت که حتی ممکن است اکثریت باشند نیز احترام بگذاریم».

ظریف که در برابر این پرسش مصاحبه‌گر قرار گرفته که چگونه او از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کند اما این شبکه‌ها برای مردم فیلتر هستند، می‌گوید «من نمی‌توانم دیدگاه خود را بر بقیه مردم تحمیل نمایم». وی اما ذکر نمی‌کند که هم‌زمان در ایران هشت جوان فعال در فیس‌بوک مجموعا به ۱۲۷ سال زندان محکوم شدند.

آقای وزیر درباره اعدام‌ها نیز مغلطه می‌کند. وی بدون این‌که حتی به اشاره مصاحبه‌گر درباره مجازات سنگین همجنس‌گرایی پاسخ گوید، با مخفی کردن اعدام زندانیان سیاسی و امنیتی در دولت روحانی مانند حبیب‌الله گلپری‌پور، شیرکو معارفی و ۱۶ زندانی بلوچ که به اتهام ارتباط با جیش‌العدل به دار آویخته شدند، اعدامیان را تنها متهمان قاچاق مواد مخدر می‌نامد. وی اروپایی‌ها را متهم می‌کند که «مانع فروش رادارهای لازم برای شناسایی قاچاقچیان انسان و قاچاقچیان موادمخدر به ایران می‌شوند تا مواد مخدر به ایران وارد شود». وزیر دولت اعتدال البته به خوبی از سابقه سوء جمهوری اسلامی در استفاده از ابزارهای پیشرفته مخابراتی شرکت‌های اروپایی مانند نوکیا و زیمنس برای ردگیری و کنترل تلفن مخالفان باخبر است.

محمدجواد ظریف درباره غزه نیز خلط مبحث می‌کند. وی وقتی در برابر سوال مصاحبه‌گر مبنی بر این قرار می‌گیرد که «آیا شما حماس را محکوم می‌کنید؟»، به طور اخص گروه حماس را با «مردم فلسطین» یکی انگاشته و می‌گوید «ما مردمی را که از خودشان دفاع می‌کنند، محکوم نمی‌کنیم».

وی همان‌گونه که از پاسخ‌گویی به سوالی درباره فروش اسلحه به حماس از سوی ایران طفره می‌رود، سوال دیوید گرگوری درباره چرایی حمایت از اسد با وجود کشتار ۱۷۰ هزار نفر از مردم را با سوالی دیگر جواب می‌دهد که «چرا ایالات متحده به حمایت از گروه‌هایی همچون داعش که دارد منطقه ما را به هم می ریزد حمایت می‌کند؟». ظریف در برابر تعجب مجری از ادعای حمایت آمریکا از داعش، این‌بار داعش را با مخالفان اسد یکی می‌کند و می‌گوید: «آمریکا از کسانی حمایت می‌کند که در صدد نابودی سوریه هستند». او در ادامه مدعی می‌شود که ایران از هیچ فرد یا گروهی خاص در سوریه حمایت نمی‌کند.

عراق نیز سوژه جواب‌های دوپهلوی آقای وزیر است. وی می‌گوید که حکومت ایران تابع انتخاب مردم عراق است و با ذکر این که درباره رفتن و ماندن مالکی، مردم عراق باید تصمیم بگیرند، مدعی می‌شود که ایران از گروهی خاص در این کشور حمایت نمی‌کند.

بالطبع در گرماگرم مذاکرات جاری میان جمهوری اسلامی و گروه ۱+۵، موضوع هسته‌ای و تحریم‌ها علیه ایران نیز یکی از بخش‌های پر رنگ مصاحبه اخیر را تشکیل دادند.  وی در این باره گفته است: «برای ۳۵ سال، ایالات متحده به طرق مختلف ایران را مورد تحریم قرار داده است. این تحریم‌ها واقعا یک حس بی‌عدالتی در مردم ایران ایجاد کرده است. همان‌طور که به شما گفتم، اگر یک بیمار سرطانی در ایران نتواند با پول خود دارو خریداری نماید به دلیل اینکه بانک‌ها از دریافت پول ایران خودداری می‌کنند تا وی بتواند دارو را از خارج  ایران تهیه نماید، آنگاه آنان آمریکا را مقصر خواهند دانست، چرا که می‌بینند که دولت خودشان نهایت تلاش خود را برای یافتن راه حل به خرج داده است».

همان‌طور که پیش‌تر در خودنویس اشاره کردیم، مساله کمبود دارو در ایران به اعتراف مسوولین جمهوری اسلامی از فاطمه هاشمی رییس بنیاد بیماری‌های خاص تا مرضیه وحید دستجردی وزیر سابق بهداشت و درمان، نه تحریم بلکه به‌خاطر عدم اختصاص ارز از سوی دولت‌، واردات خودروهای لوکس و اولویت دادن به کالاهایی مانند لوازم آرایشی، زین اسب و دسته بیل به جای دارو بوده است.

ظریف پیش‌تر و در زمان ذکر خاطراتش از دوران خدمت در وزارت خارجه گفته بود: «ممکن است ما سخنانی را گفته باشیم که خودمان آن‌را قبول نداشتیماما همیشه سخنان و کارهای‌مان مورد تایید نظام و مقامات بالا بوده است». به نظر می‌رسد که آقای سفیر سابق و آقای وزیر کنونی، کماکان مشغول گفتن سخنانی است که خودش هم آن‌ها را قبول ندارد.