علی‌اصغر فریدی / رادیو کوچه:
فایل را از این جا دانلود کنید

سوریه کشوری که امروز به دلیل جنگ داخلی طولانی مدتی که دامنگیر آن شده برای همه شناخته شده است، این کشور جمعیتی حدود ٢١ میلیون دارد که ١٨ درصد آن را کردها تشکیل می‌دهند. مناطق کردنشین که امروز به آن روژآوا می‌گویند، در شمال شرقی و شمال سوریه قرار گرفته که بخشی از استان‌های حسکه، رقه و حلب را در بر می‌گیرد.

نقل و انتقال تسلیحات جنگی ارتش عراق که به دست داعش افتاده به کردستان سوریه، با همکاری ترکیه انجام گرفته است

شیوه برخورد خشن و سخت‌گیرانه نظام حاکم بر سوریه هیچ‌گاه اجازه فعالیت سیاسی به کردها را نداده و در هیچ مقطعی کردهای سوریه حق داشتن رادیو و تلویزیون و روزنامه به زبان کردی را نداشته‌اند و قادر به تحصیل به زبان مادری خود نبوده‌اند.

در رابطه با ستم‌های حکومت سوریه به کردها، می‌توان به گزارش اولیویه دو شوته، بازرس ویژه سازمان ملل متحد، در سال ٢٠١٠ اشاره کرد، که وی در گزارشی پس از بازدید از سوریه، وضعیت این کشور را از لحاظ رعایت حقوق بشر، اضطراری توصیف کرده بود.

آقای دو شوته که ملیت بلژیکی دارد و بازرس ویژه در امور غذایی بود و برای بازدید از وضعیت خشکسالی در شرق سوریه به این کشور سفر کرد، اما در این سفر شاهد وضعیت زندگی کردهای سوریه بوده و بخش مهمی از گزارش خود را به مشکلات آنان اختصاص داد.

گزارش آقای دو شوته آمده بود، ۳۰۰ هزار کرد در سوریه زندگی می‌کنند که فاقد ملیت هستند، یعنی دولت سوریه از اعطای تابعیت به آنان خودداری کرده و تابعیت دولت دیگری را هم ندارند و بنابراین از حقوق شهروندی محرومند؛ حق مالکیت اراضی، تحصیل رایگان، استفاده از خدمات بهداشت عمومی، داشتن گذرنامه برای سفر به خارج، استخدام در بخش‌های دولتی و عمومی را ندارند.

شیوه برخورد خشن و سخت‌گیرانه نظام حاکم بر سوریه هیچ‌گاه اجازه فعالیت سیاسی به کردها را نداد

پس از آغاز درگیری‌های داخلی سوریه در ژانویه ٢٠١١ بشار اسد که در مناطق دیگر سوریه به‌شدت تحت فشار بود، به دو دلیل نیروهایش را از کردستان سوریه خارج کرد ابتدا به این دلیل که بتواند تمام نیروهایش را در جنگ با ارتش آزاد سوریه و جبهه النصره شرکت بدهد و دوم این‌که می‌دانست با خروج از کردستان و کنترل آن مناطق توسط نیروهای مدافع خلق، که ارتباط نزدیکی با حزب کارگران کردستان دارد، مرزهای ترکیه را که از سرنگونی بشار اسد حمایت می‌کرد به دست دشمنان آن کشور خواهد سپرد.

احزاب کردستان سوریه و در راس آن‌ها،حزب اتحاد دموکراتیک خلا به وجود آمده را پر کردند و به مرور هم نیروهای نظامی خود را سازمان دادند و هم سیستم سیاسی جدیدی برای کردستان سوریه ایجاد کردند. این سیستم سیاسی «خودمدیریتی دموکراتیک» نام گرفت و در عمل سه کانتون یا ایالت کنفدرال در کردستان سوریه شکل گرفتند.

کوبانی مرکز یکی از سه کانتون کردستان سوریه استکه در بهمن ماه سال ۱۳۹۰به‌عنوان کانونی مستقل اعلام موجودیت کرد و این روزها در سکوت رسانه‌ها به محاصره گروه اسلام‌گرای داعش درآمده و از هر طرف، مورد هجوم قرار گرفته است.جمعیت این شهر، با در نظر گرفتن روستاهای اطراف حدود پانصد هزار نفر است.

نه کمک‌های انسان دوستانه، نه حمایت رسانه‌ای و نه هیچ نوع کمک دیگری به این شهر نمی‌شود و تنها به همت ساکنان آن است که توانسته تا کنون مقاومت کند.

کردستان سوریه که کردها آن را روژآوا می‌نامند، از دو سال پیش مورد حملات اسلام‌گراهای رادیکال بوده است و علاوه بر نیروهای نظامی شمار زیادی از غیرنظامیان این منطقه در جریان همین حمله‌ها جان خود را از دست داده‌اند.

کوبانی مرکز یکی از سه کانتون کردستان سوریه استکه در بهمن ماه سال ۱۳۹۰به‌عنوان کانونی مستقل اعلام موجودیت کرد

اما آن‌چه حملات همه جانبه این روزهای داعش به کوبانی نسبت به قبل و در مقایسه با حمله دیگر گروه‌های سلفی-جهادی مانند جبهه النصره متفاوت می‌کند این است که پس از تصرف موصل و چند شهر دیگر در عراق توسط داعش، میزان قابل‌توجهی تسلیحات جنگی ارتش عراق به دست نیروهای این گروه افتاده است و بخشی از این تجهیزات و سلاح‌ها به سوریه منتقل‌ شد که هم اکنون در جنگ علیه مردم کوبانی به کار برده می‌شود.

گزارش‌ها حاکی از آن است که نقل و انتقال تسلیحات جنگی ارتش عراق که به دست داعش افتاده به کردستان سوریه، با همکاری ترکیه انجام گرفته است، در این رابطه، «صالح مسلم»، رهبر مشترک اتحادیه دموکراتیک (پ.ی.د)، با تاکید بر این‌که نیروهای داعش از مرزهای ترکیه وارد شده‌اند گفته است: «کار چندان آسانی نیست که آن همه تسلیحات نظامی برای حمله به کوبانی نقل و انتقال داده شود. در مسیر منتهی به منطقه جنگی، یک پل وجود دارد که تنها راه عبور است، اما صدها عضو داعش با تسلیحات سنگین از سمت پشت وارد منطقه کوبان می‌‌شوند… آن تبهکاران نخست به خاک ترکیه وارد شده و از آن‌جا خود را به کوبان می‌رسانند. زیرا راه دیگری وجود ندارد. ما بر این باوریم که برخی سازمان‌های دولتی ترکیه از آن تبهکاران پشتیبانی می‌کنند.»

قطعن جنگ و کشتار انسان‌های بی‌گناه در هر جایی و در هر شرایطی محکوم است و سکوت جامعه جهانی مایه سرافکندگی، اما سوال اینجاست که یورش داعش و دیگر گروه‌های اسلام‌گرا به کوبانی قبل از درگیری‌های اخیر اسراییل و فلسطین روی داد، اما تمام رسانه‌های دنیا چه مخالف و چه موافق در سطحی بسیار وسیع به پوشش آن پرداختند و در اکثر پایتخت‌های اروپایی تظاهرات‌هایی برپا کردند که در فرانسه حتا به تخریب اموال عمومی و آتش زدن ماشین‌های پلیس از سوی طرفداران حماس انجامید.

این سکوت مرگ بار جامعه روشن‌فکری به ویژه چپ‌ها در مورد کوبانی چه معنایی می‌تواند داشته باشد، در حالی که در مقابل مسئله غزه و اسراییل، چپ و راست در کنار جمهوری اسلامی قرار می‌گیرند

این در حالی است که سیاست‌مداران در حد یک موضع‌گیری هرچند جزیی و دنیای رسانه در حد حتا یک خبر کوتاه به مسئله کوبانی نپرداختند.

این سکوت معنادار جامعه جهانی چه معنایی می‌تواند داشته باشد در حالی که در کوبانی برخلاف بقیه خاورمیانه که به غیر از رایج بودن تعدد زوجات دختربچه‌های هشت و نه ساله را شرعن به عقد مردان درمی‌آورند، در این منطقه، ازدواج دختران زیر ۱۸سال ممنوع است.

این سکوت معنادار جامعه جهانی چه معنایی می‌تواند داشته باشد در حالی که در کوبانی برخلاف بقیه خاورمیانه که از کودکان سپر انسانی برای جنگ می‌سازند، در این منطقه، زیر ۱۸ساله‌ها نمی‌توانند سرباز باشند و حمل سلاح برای‌شان ممنوع است.

در حالی که قتل‌های ناموسی آمار بسیار بالایی را در خاورمیانه به خود اختصاص داده است، در این منطقه، اکنون زنان دست به اسلحه برده‌اند و دوشادوش مردان می‌جنگند.

البته سیاست‌مداران نان به نرخ روز می‌خورند و از آن‌ها انتظاری بیش از این نمی‌توان داشت، اما این سکوت مرگ بار جامعه روشن‌فکری به ویژه چپ‌ها در مورد کوبانی چه معنایی می‌تواند داشته باشد، در حالی که در مقابل مسئله غزه و اسراییل، چپ و راست در کنار جمهوری اسلامی قرار می‌گیرند.

اگر سکوت و بی‌اعتنایی و عدم کمک به کوبانی ادامه پیدا کند، و کوبانی، شهری که اگر زنان و مردانش جلوی داعش تاب نیاورند، آبستن فاجعه‌ای انسانی خواهد بود

اگر سکوت و بی‌اعتنایی و عدم کمک به کوبانی ادامه پیدا کند، و کوبانی، شهری که اگر زنان و مردانش جلوی داعش تاب نیاورند، آبستن فاجعه‌ای انسانی خواهد بود. داعش مدت‌ها است که در مقابل مقاومت مردم کوبانی، برخلاف ارتش عراق که با تسلیحات پیشرفته نظامی، بخشی از خاک عراق را به آن‌ها واگذار کردند، به زانو درآمده و اگر به کمک تسلیحاتی که پس از تصرف موصل به دست آورده، به این شهر دست یابد، قطعن دست به جنایتی هولناک خواهد زد، و تمام ساکنین آن حتا کودکان را از دم تیغ خواهد گذراند.

و در پایان این‌که چرا دنیا هم‌چنان در قبال کوبانی ساکت است، سوالی است که در آینده و پس از این‌که بسیاری از اسناد از طبقه‌بندی خارج شد، شاید بتوان جوابش را یافت.

برنامه‌های قبلی صدای ممنوع را می‌توانید از اینجا دنبال کنید