هاشمی نامه: آیا اینکه خودروسازان دولتی بدون هیچ مشکلی یکباره قیمت خود را دو برابر کرده و به جای ارائه محصول به مشتری، آن را تحویل دلالها بدهند، نباید هیچ واکنشی را در مسئولان برانگیزاند؟..قیمت پراید شاخص وضعیت پایین ترین قشری است که در ایران در آرزوی خرید خودروی شخصی است و 20 میلیون شدن پراید، به این معناست که اقشاری که درآمد ماهانه آنان زیر یک میلیون تومان است، باید آرزوی خرید پراید مشهور به گرانقیمت ترین تابوت جهان را به گور ببرند.

با افزایش شدید قیمتها، فشار کمرشکنی به مردم در حال وارد شدن است، اما برخی مسئولان مربوطه همچنان سرگرم نمایشهای تبلیغاتی و سفرهای خارجی هستند.

به گزارش خبرنگار «بازتاب»، با تشدید موج گرانی ها در هفته های اخیر و بعد از جهش دلار از حدود سه هزار تومان به چهار هزار تومان، مردم برای تامین حداقل معیشت خود نیز با مشکلات شدید مواجهند، اما برخی مسئولان دولتی به جای حل مشکلات، سرگرم دعوای قدرت یا نمایشهای تبلیغاتی و انتخاباتی هستند.

در هفته گذشته، پراید با جهش قیمتی خیره کننده به مرز 20 میلیون تومان رسید؛ قیمتی که تا سال قبل در اختیار پژو 207 بود که اکنون به 50 تا 60 میلیون رسیده است.

قیمت پراید شاخص وضعیت پایین ترین قشری است که در ایران در آرزوی خرید خودروی شخصی است و 20 میلیون شدن پراید، به این معناست که اقشاری که درآمد ماهانه آنان زیر یک میلیون تومان است، باید آرزوی خرید پراید مشهور به گرانقیمت ترین تابوت جهان را به گور ببرند.

از سوی دیگر، گرانی سرسام آور مواد غذایی از قبیل رسیدن قیمت برنج به هفت هزار تومان، مرغ به 6300 تومان ، گوشت گوسفند وگوساله به 35هزار تومان و لبنیات و حبوبات به دوبرابر قیمت ابتدای سال، موجب شده است تا رفع گرسنگی مردم نیز با مشکلات شدید مواجه شود.

در این شرایط، شنیدن حرف های رایگان از مسئولانی که دغدغه ای برای تامین معاش خود ندارند، برای مردم بسیار دشوار است، سفر با هواپیمای اختصاصی و اقامت در هتل های گرانقیمت برای لشگری از مسئولان که فاقد سمت و ضرورت برای سفر هستند، از جیب چه کسی انجام می شود؟

مسئولانی که با بستن چشم خود به روی میلیونها گرسنه و بیکار در داخل کشور، به دنبال مدیریت جهانی و حل مشکل مسکن بی خانمانان آمریکای جنوبی و آفریقای جنوبی و یا دادن وام بزرگ به مصر هستند، نباید هیچ مسئولیتی درباره گرانی های کمرشکن داخلی داشته باشند؟

آیا اینکه خودروسازان دولتی بدون هیچ مشکلی یکباره قیمت خود را دو برابر کرده و به جای ارائه محصول به مشتری، آن را تحویل دلالها بدهند، نباید هیچ واکنشی را در مسئولان برانگیزاند؟

به راستی وقتی مردم دیگر نمی توانند حتی نان و پنیر بخورند، مسئولان با چه حجتی بیت المال را صرف تشریفات و تبلیغات خود می کنند؟

در ابتدای انقلاب زندگی مسئولان و مردم ارتباطی تنگاتنگ داشت و اگر مردم مشکل داشتند، رییس جمهور هم تنها با 3 نفر و با ساده ترین وضعیت به سفرخارجی می رفت، اما اکنون چگونه است؟ مجموع هزینه سفرهای خارجی رییس دولتهای نهم و دهم با احتساب دلار 3700 تومانی به صدها میلیارد تومان می رسد و این اضافه بر بریز و بپاشهای وحشتناکی است که از بیت المال انجام می شود.

آیا آقای احمدی نژاد تاکنون از خود پرسیده است چرا با توجه به برداشت حدود هزار میلیارد دلار از منابع کشور در طول دولت وضعیت مردم نه تنها بهتر از ابتدای این دولت نشده، بلکه چند پله نیز بدتر شده است؟

اگر این مبلغ کلان حتی در کشورهای میلیاردی نظیر چین و هند نیز صرف می شد، بهبود محسوسی در وضعیت زندگی مردم حس می شد؛ اما در ایران هم اکنون مردم در رویای سکه نود هزار تومانی و دلار هشتصد تومانی دولت خاتمی هستند.