بی‌بی‌سی: شش نفر از چهره‌های جریان سیاسی ملی‌-مذهبی با انتشار نامه‌ای خطاب به آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، هشدار داده‌اند که با توجه به اوضاع داخلی و موقعیت بین‌المللی کنونی ایران، مذاکره با ایالات متحده آمریکا به مصلحت نیست و حکومت باید به جای آن فضای سیاسی داخلی کشور را باز کند.

در این نامه با اشاره به شایعات ماه‌های اخیر درباره مذاکره میان آمریکا و ایران، آمده است: “اظهارنظر بعضی از وابستگان به حاکمیت هم نشان می‌دهد که دیگر مذاکره با آمریکا تابو نیست و شاید کم‌کم قصد آماده شدن افکار عمومی برای فراهم کردن شرایط این مذاکره را دارند.”

اوایل آبان ماه گذشته شایعه ای در رسانه‌های فارسی زبان منتشر شد که حکایت داشت علی اکبر ولایتی، وزیر خارجه اسبق و مشاور کنونی رهبر ایران، با سفر به ایالات متحده با مقامات آمریکایی مذاکره کرده است. آقای ولایتی این شایعات را تکذیب کرد.

این چهره‌های ملی‌-مذهبی ساکن ایران به رهبر ایران گفته‌اند که شرایط را برای این مذاکره احتمالی مناسب نمی‌دانند و از نظر آنان در موقعیت کنونی، ایران ناگزیر خواهد بود که امتیازات زیادی را به طرف مقابل واگذارد. بنابراین بهتر است ضمن باز کردن فضای سیاسی، در سیاست‌های هسته‌ای خود تجدیدنظر کند تا اعتبار بین‌المللی خود را بالا ببرد.
امضاکنندگان نامه به رهبر ایران

احمد صدر حاج سیدجوادی: حقوقدان و از موسسان نهضت آزادی و اولین وزیر کشور ایران پس از انقلاب ٥٧ است. آقای سیدجوادی تیرماه امسال ممنوع‌الخروج شده بود.

حبیب‌الله پیمان: دندانپزشک و دبیرکل جنبش مسلمانان مبارز است. او با کاظم سامی همکاری می‌کرد و از اعضای شورای انقلاب بود. آقای پیمان در اعتراضات خیابانی پس از انتخابات ٨٨ مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.

اعظم طالقانی: دبیرکل جامعه زنان انقلاب اسلامی و گرداننده مجله توقیف‌شده ‘پیام هاجر’ است. او دختر محمود طالقانی، از رهبران انقلاب ٥٧ است و در اولین مجلس پس از انقلاب نماینده بود.

حسین شاه‌حسینی: از اعضای شورای مرکزی جبهه ملی ایران است و اولین رئیس سازمان ورزش ایران پس از انقلاب بود.

محمد بسته‌نگار: از چهره‌های شاخص ملی-مذهبی و عضو نهضت آزادی است. او همچنین داماد محمود طالقانی هم هست.

نظام‌الدین قهاری: از چهره‌های نزدیک به کاظم سامی و اعضای جاما است. آقای سامی رهبر جنبش انقلابی مردم ایران (جاما) و اولین وزیر بهداشت پس از انقلاب بود که در دهه ٦٠ به طرز مشکوکی به قتل رسید.

آنان وضعیت سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی ایران و آمریکا را مقایسه کرده و نتیجه گرفته‌اند که ایران باید “زمان مذاکره را عقب اندازد و قبل از شروع مذاکره تمهیداتی را فراهم کند و سپس با قدرت ملی به میز مذاکره بازگردد.”
دموکراسی واقعی به جای باج به غرب

نویسندگان نامه تاکید کرده اند که باراک اوباما با رای اکثریت مردم آمریکا برای دومین بار به ریاست جمهوری انتخاب شده، در حالی که فضای سیاسی ایران هنوز متاثر از مناقشات پس از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ١٣٨٨ است. آنان افزوده اند که آمریکا در حال کنترل بحران اقتصادیی است که از سال ٢٠٠٨ پدید آمد، اما ایران با “وضع نابسامان اقتصادی و اجتماعی” روبه رو است.

در بخشی دیگر از نامه یادآوری شده که آمریکا کشورهای بسیاری را به همراهی با سیاست‌های خود مجاب کرده، در حالی که “متحد استراتژیک ایران، سوریه، درگیر جنگ داخلی است و بشار اسد در سراشیبی سقوط قرار دارد” و “کشورهای همسایه جنوبی خلیج فارس، علنا و مخفی با ایران مخالفت می‌کنند”.

نویسندگان، با ارجاع به نمونه‌هایی چون توافق قذافی با ایالات متحده در سال ٢٠٠٣ میلادی و همچنین توافقنامه الجزایر میان ایران و آمریکا در سال ١٣٥٩خورشیدی، که به بحران گروگان‌گیری پایان داد، گفته‎‌اند مذاکره با واشنگتن در مقطع کنونی نیز شرایط مشابهی را به تهران تحمیل خواهد کرد.

آنها خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای نوشته‌اند: “به غرب باج ندهید، ولی حق مردم ایران را پرداخت کنید”.

این چهره‌های ملی‌-مذهبی گفته‌اند سابقه دخالت و حمایت ایالات متحده در کودتاهای مختلف نشان می‌دهد که “آمریکا از هیچ چیزی جز دموکراسی واقعی ایران احساس خطر نمی‌کند” و گفته‌اند ایران باید پس از برگزاری انتخابات آزاد، آزادی زندانیان سیاسی و گشودن فضا برای فعالیت‌ نهادهای سیاسی و مدنی وارد مذاکره با آمریکا شود.

آنان همچنین توصیه کرده‌اند که تا آن موقع غنی‌سازی اورانیوم، هرچند که حق ایران است، به تعلیق درآید تا سوءتفاهم میان ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رفع شود.

در بیش از سه دهه‌ای که از تاسیس جمهوری اسلامی می‌گذرد، رابطه با آمریکا یکی از مسائل کانونی فضای سیاسی ایران بوده است.

نامه چهره های ملی – مذهبی خطاب به آیت الله خامنه ای، توسط محمد بسته نگار، حبیب الله پیمان، حسین شاه حسینی، احمد صدر حاج سید جوادی، اعظم طالقانی و نظام الدین قهاری امضا شده است.