خودنویس: در طول سال‌های اخیر، با دوستان مختلف حقوق بشری در باب نحوه پوشش نقض حقوق بشر در ایران، بحث‌های فراوانی کرده‌ام. بحث‌ها هم آموزنده بوده و هم، گاهی ناراحت کننده. اینکه برخی نهادها چندان مایل به زنده کردن مسائل پیش از ۱۳۸۸ نیستند، می‌تواند به نحوی نادیده گرفتن ریشه‌های خشونت‌های بعد از انتخابات ۸۸ باشد. فقدان آرشیو مناسبی از جنایت‌های منسوب به جمهوری اسلامی در سال‌های پیش از ۱۳۸۸، مانع روش‌شناسی مناسب برای مخاطبان سایت‌های حقوق بشری است. اما بحث امروز من، چیز دیگری است. چرا برخی رسانه‌های حامی «جنبش سبز» که نسبت به زندانیان سیاسی ویژه‌ه‌ای، توجه بیشتری دارند، این توجه را گسترش نمی‌دهند؟

چندی پیش، سایت کلمه، منتسب به یاران میرحسین موسوی، یادداشتی [1] از بهاره هدایت منتشر کرد که این زندانی سیاسی، به انتقاد از «سکوت فعالان مدعی حقوق بشر» در قبال وضعیت «محصوران و طیف گسترده زندانیان سیاسی» پرداخته بود. خواندن این مطلب را به دوستان پیشنهاد می‌کنم، چون نگاه ویژه‌ای به مقوله دفاع از زندانیان دارد.

اما همین سایت کلمه، به مساله بازداشت و برخوردهای تند و خشن با آتنا فرقدانی توجهی را نکرده که به برخی زندانیان «سبز» کرده است. به عبارتی می‌توان گفت که این رسانه «سبز»، زندانیان سیاسی و معترض را هم ارزش‌گذاری کرده است.

بر اساس آن‌چه در طول این سال‌ها دیده شده، برخی رسانه‌های سبز، زندانیان سیاسی را بر اساس میزان اعتقاد به «اجرای بدون تنازل قانون اساسی» دسته بندی می‌کنند و انتظار هم دارند که گروه‌های حقوق بشری خارج از کشور نیز با توجه به همین اولویت‌ها نسبت به حبس و حصر واکنش نشان دهند.

بدون تردید، اگر از روزهای اول انقلاب، کسانی که اینک به خاطر حمایت از میرحسین موسوی و مهدی کروبی در زندان و یا محدودیت هستند، نسبت به روش غیر انسانی «خود و غیر خودی» کردن افراد بر اساس اعتقادات و گرایش‌های سیاسی واکنش نشان داده بودند، احتمالا جای‌شان الان در زندان نبود و بسیاری از اعدام شدگان دهه ۶۰، هم‌اینکه زنده بودند.

برخی، وقتی از عدم کامیابی «جنبش سبز» سخن می‌گویند، به این نکته بی‌توجه می‌مانند که اگر جنبشی که هدفش تغییر ساختار و تلاش برای کنار زدن ولایت فقیه و رساندن کشور به دموکراسی نبوده است پیروز می‌شد، آیا نتیجه‌ای جز تکرار روش‌های بعضا تبعیض گرایانه انقلابی کسب می‌کرد؟

امیدوارم دوستان رسانه‌هایی که آتنا فرقدانی را نسبتا فراموش کرده‌اند، به یاد بیاورند که ندا آقاسلطان هم بر اساس گفته نزدیکانش، در خرداد ۱۳۸۸ رای نداده بود، ولی تبدیل به نماد «جنبش سبز» شد.