دختر شناگری که رسانه‌های ایران و جهان را سر کار گذاشت
ایران وایر: الهام‌السادات اصغری پاییز 1387 به شهرت رسید. او مدعی شد رکورد جدیدی برای آب‌های آزاد به ثبت رسانده اما مسئولین از ثبت رکوردش خودداری می‌کنند. بیش از پنج سال طول کشید تا اثبات شود چنین ادعایی به دور از واقعیت بوده.
از آبزرور تا دیلی تلگراف، گاردین، تایمز و شبکه عربی بین‌اسپورت، طی این مدت گزارش‌هایی درباره رکورد او و مشکلاتی که در جمهوری اسلامی برای یک شناگر زن پیش آمده، منتشر کردند.
پتیشن حامیانش بیش از 150 هزار امضا داشت. فضای مجازی کاملاً همسو بود با ویدئوهای دختری که در اتومبیل یا استخر، با بغض درباره ظلمی صحبت می‌کند که به او روا شده.
گرچه وقتی این تب فرو نشست و واقعیت افشا شد، فقط خبرگزاری‌های داخلی درباره‌اش نوشتند!
ورزشی‌نویسان ایرانی از جمله نگارنده این گزارش، از یکسو با هیاهوی پر دامنه الهام و هواخواهانش مواجه بودیم و از سمت دیگر، سکوت مسئولین وزارت ورزش درباره ادعاهایی که به تدریج مشخص می‌شد کذب بوده.
اعمال محدودیت‌های حراستی توسط مرضیه اکبرآبادی معاونت ورزش بانوان در دولت احمدی‌نژاد، منتقدان فراوانی داشت و همین موضوع، بر میزان استقبال از الهام می‌افزود.
جسارت و فن بیان الهام‌السادات اصغری هم جالب بود و به سختی می‌شد نظراتش را تحسین نکرد: “وقتی ساعت‌ها شنا می‌کنم و تسلیم امواج نمی‌شوم، مقابل مسئولان نیز تسلیم نخواهم شد. در حال پیگیری حق قانونی خودم هستم تا رکورد قانونی من را به ثبت برسانند. پوشش من به اندازه لباس یک فضانورد بود. اگر لباسی با همان حجم را به تن حسین رضازاده کنید و از او بخواهید وزنه بزند، همان لحظه از این رشته خداحافظی خواهد کرد.”
الهام می‌گفت 18 کیلومتر با پوشش کامل اسلامی شنا کرده و ناظران قانونی هم حضور داشتند، اما مسئولین رکوردش را ثبت نمی‌کنند. چرا؟ خودش به خبرگزاری ایسنا پاسخ داد: به نظر آنها ثبت این رکورد، از لحاظ شرعی مشکل دارد.
دقیقاً مشخص نبود که او 12 ساعت شنا کرده یا پنج ساعت، 12 کیلومتر یا 18 کیلومتر. هربار، زمان و مسافت تغییر می‌کرد. اول آبان 87 به روزنامه اعتماد گفت: “تقاضای شنای 10 تا 15 كيلومتر را به فدراسيون اعلام كردم. فدراسيون استقبال كرد اما با داشتن شرايط خاص شنا تا 10 كيلومتر موافقت كردند.”
با فرو نشستن هیاهو، مشخص شد اصلاً آب‌های آزاد رکوردگیری ندارد! از طرفی، ناظرانی هم در کار نبوده‌اند. نه از فدراسیون شنا و نه از هیچ ارگان رسمی دیگری. فقط مسئول پلاژ بانوان شهرداری نوشهر آنجا حضور داشته. در هیچ یک از رشته‌های ورزشی، رکوردگیری که با حضور فقط یک نفر انجام شده باشد، به صورت غیر رسمی هم قابل ثبت نیست.
جنجال داغ رسانه‌ای چنان شدتی یافت که وزیر ورزش دولت احمدی‌نژاد از معاون امور بانوان وزارتخانه خواست تا به ماجرا فیصله دهد. تیر92 خانم اکبرآبادی به الهام وعده داد که اگر ارتباطش را با رسانه‌ها قطع کند و صفحه یوتوب و فیس‌بوکش را ببندد رکوردش ثبت خواهد شد.
به نوشته روزنامه ایران ورزشی، اصغری در عین تعجب خبرنگاران، شرایط را پذیرفت. دیگر خبری نشد از ویدئوها و مصاحبه‌هایش درباره حمایت از حقوق دختران ورزشکار.
ایران ورزشی 15 تیر 93 از “رکورد پوشالی” نوشت و دختری که “به دنیا دروغ گفت تا به شهرت برسد.”
الهام که می‌گفت با هماهنگی و حضور ناظران وزارت شنا رکورد شکسته، اظهاراتش را تغییر داد و در بیانیه‌ای جدید نوشت: “رکورد من به دلیل اینکه جزو مهارت‌های فردی است، در فدراسیون ورزش‌های همگانی به لطف خدا با رعایت حفظ شئونات و پوشش کامل اسلامی به ثبت رسید و مدرکش را به زودی ارائه خواهم داد. این‌گونه افتخارآفرینی‌ها در حوزه فعالیت فدراسیون شنا و دیگر فدراسیون‌ها نبوده و نیست.”
الهام در اوج شهرت، نامه‌ای هم به ضرغامی نوشت: “ویدئویی در یوتیوب منتشر کردم. در شرایطی که جهان درگیر اخبار تحولات مصر است، روزنامه‌های بین‌المللی به موضوع من پرداخته‌اند. اما حیرت‌آور است با آقای مطهری ترجیح دادید درباره شکیرا و خانم تماشاگر والیبال که پیراهن آستین کوتاه داشت، با یکدیگر شوخی کنید.”
در ادامه نامه آمده بود: تا وقتی شما رئیس سازمان صداوسیما باشید، این رسانه اجازه ندارد هیچ اسمی از من ببرد. روزی که رکورد شنای آزاد جهان را بشکنم، اگر در شبکه‌های صداوسیما حتی یک خبر از من منتشر شود، به مراجع قانونی شکایت می‌کنم.
«ناظران رسمی» که الهام می‌گفت شاهد ثبت رکوردش بوده‌اند، فقط یک نفر بود. خانم پریسا فریدونی. او تیر 93 به خبرگزاری ایسنا گفت: “الهام مسافتی را شنا کرد اما با لباس غواصی و کلاه، نه شنل و مقنعه‌ای که به رسانه‌ها نشان داد دروغ بودن ادعایش را به اطلاع اکبرآبادی رساندم اما وزارت ورزش این موضوع را پنهان کرد.”
نایب رییس بانوان فدراسیون شنا نیز ادعای الهام را تکذیب کرد. شهربانو ورنوس گفت در شنای آب‌های آزاد هیچ رکوردی قابل ثبت نیست و فقط نفرات اول تا سوم معرفی می‌شوند.
خانم ورنوس تاکید کرد: در مسابقات آب‌های آزاد، الهام بعد از سه کیلومتر از آب بیرون آمد و نتوانست به خط پایان برسد. جلسه‌ای در وزارت ورزش ترتیب دادیم و قرار گذاشتیم اگر ادعایی دارد، با شناگران به رقابت بپردازد اما او در جلسه دوم شرکت نکرد.
نایب رییس بانوان فدراسیون شنا یادآور شد اصغری نه قهرمان، نه شناگر و نه عضو تیم ملی است. فقط ادعاهایی دارد که نمی‌دانم با چه هدفی مطرح می‌شود.
سادات منصوری رییس کمیته آب‌های آزاد فدراسیون شنا هم گفت: الهام درخواست کرد در دریا شنا کند. او در محل طرح دریایی بانوان در محدوده 100 متر شنا کرد و همان محدوده را دور زد.
در پی تکذیب‌های مکرر کارشناسان شنا، بیانیه‌ای جدید از الهام منتشر شد: عده‌ای معدود با اهدافی خاص، دروغ‌های کوچک و بزرگ‌شان را منتشر می‌کنند و با پیامک‌های تهدیدآمیز، با این روش کثیف سعی در اخاذی دارند.
الهام پاسخی در رد ادعای مسئولین نداشت. پریسا فریدونی مسئول پلاژ بانوان شهرداری نوشهر هم گفت از فدراسیون به او گفتند که این ورزشکار می‌خواهد رکورد شخصی خود را ثبت کند. از ساعت شش صبح شروع کردند. الهام هم مسافت مورد نظرش را شنا کرده اما بعداً برای “ثبت رکورد ملی” به فدراسیون رفته. این اتفاق، باعث احضار پریسا فریدونی به دفتر اکبرآبادی می‌شود.
او به ایسنا گفته: “الهام برای معروف شدن کلیپی در استخر درست کرد و به رسانه‌های خارجی فرستاد. آمدم ثواب کنم کباب شدم، آخر چطور می‌شود یک نفر با چنین پوششی هشت ساعت در آب باشد. اما خانم اکبرآبادی گزارشی علیه من رد کرد که تا مجلس هم رسید. ترکش‌های ماجرا ادامه دارد و امسال از کار بیکار شدم. تربیت بدنی نوشهر هم توبیخم کرد. گناه من چیست. چرا باید کارم را از دست بدهم. در حالی که همچنان از الهام در برنامه‌های مختلف تجلیل می‌شود!”
تنها ناظر شنای الهام، شاید تمام ابعاد ماجرا را هم نمی‌گوید. آیا او در آن هشت ساعت، لحظه‌ای چشم از شناگر برنداشته و تمام امور پلاژ را رها کرده؟ چرا باید چنین کند در حالی که این برنامه، رسمیت هم نداشته. محاسبه مسافت 18 کیلومتری در محدوده 100 متری، منوط به دقت کامل است. از طرفی، چرا یکسال سکوت؟
الهام گفته بود رضوانی سرپرست فدراسیون شنا هم در محل ثبت رکوردش حضور داشته در حالی که رضوانی آن زمان در ایران نبوده. گفته بود رییس فدراسیون رکوردش را ثبت کرده در حالی که فقط پریسا بوده و یک کرنومتر.
فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو به عنوان مرجع قانونی این رشته، تیر 93 در بیانیه‌اش نوشت: مسابقات آب‌های آزاد در مسافت پنج، 10، 15 و 25 کیلومتر برگزار می‌شود. هرگونه مسابقه خارج از مسافت‌های فوق و هرگونه رکوردگیری بدون مجوز فدراسیون فاقد اعتبار است. اصلاً در آب‌های آزاد به دلیل شرایط متغیر دریاها، فقط تعیین مقام صورت می‌گیرد و هیچ رکوردی ثبت نمی‌شود.
ایسنا نوشت: “حضور یک بانوی ایرانی در آب‌های آزاد به تنهایی ارزشمند است اما چه دردناک می‌شود وقتی ورزشکار برای به چشم آمدن، ماجرا را غیر واقعی نشان داده و مسئولان هم سکوت می‌کنند تا آب از آسیاب بیافتد. غافل از آنکه عده‌ای از آن ورزشکار اسطوره می‌سازند. جامعه‌ای پر از قهرمانان حبابی.”
سرانجام اینکه هنوز خبرهای دیگری از الهام و فعالیت‌های ورزشی و اجتماعی‌اش منتشر می‌شود. اما دیگر از بازتاب رسانه‌ای برخوردار نیست. شناگری که واقعاً شناگر است و توانایی فنی هم دارد، اما نه آنگونه که خودش را به جهان معرفی کرد.
پیام برای این مطلب مسدود شده.