خودنویس: «حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس…، در حقیقت قصد جان مرا کرده‌اند. آنها به خوبی آگاهند که من سکته‌زده هستم و از نارسایی‌های قلبی به‌طورجدی رنج می‌برم و بیماری دیابت حاد و بیماری‌های مجاری ادرار و سنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعا جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است»

محمدرضا پورشجری (سیامک مهر) [2]، زندانی سیاسی و نویسنده وبلاگ «گزارش به خاک ایران» [3]، با نوشتن نامه‌ای از زندان کرج، نسبت به شرایط خود ابراز نگرانی شدید کرده است.

پورشجری در این نامه، نوشته است: «از فعالان حقوق مدنی، از مدافعان حقوق بشر، از حقوقدانان و سایر تلاش‌گران حوزه‌های اجتماعی و سیاسی تقاضا دارم که با هشدار نسبت به مخاطراتی که جان مرا تهدید می‌کند و با دفاع از حقوق من به عنوان یک وبلاگ‌نویس و مدافع آزادی بیان و با استمداد از افکار عمومی، اجازه ندهند تا حاکمان رژیم اسلامی به‌طور خودسرانه و با بی‌اعتنایی به پرنسیپ‌های جامعه جهانی، یکی از منتقدان خود و یکی از معترضان به شرایط اسف‌بار حاکم بر جامعه ایران را در بی‌خبری همگان و در سکوت، از میان برداشته و حذف کنند.»

متن کامل این نامه، که نسخه‌ای از آن توسط دختر وی، میتراپورشجری، برای انتشار در اختیار خودنویس قرار گرفته است، به شرح زیر است:

مرا یاری کنید!

در تاریخ اول مهرماه سال جاری، یعنی کم‌تر از یک ماه دیگر، دوران حبس من به اتهام فعالیت تبلیغی علیه رژیم جمهوری اسلامی به پایان می‌رسد که بلافاصله مرا محبوس در غل و زنجیر به شهرستان طبس برده و دوره تبعید من آغاز می‌شود.

حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس، که ده‌کوره دورافتاده‌ای است که در دل داغ کویر مرکزی کشور واقع شده، آن هم برای مدت دو سال، در حقیقت قصد جان مرا کرده‌اند. آنها به خوبی آگاهند که من سکته‌زده هستم و از نارسایی‌های قلبی به‌طورجدی رنج می‌برم و بیماری دیابت حاد و بیماری‌های مجاری ادرار و سنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعا جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است و نیز به دلیل اینکه برای رهبران رژیم اسلامی ممکن نیست تا مرا اعدام کنند و یا با ترور به قتل برسانند وهمچنین بسیار پرهزینه خواهد بود اگرمن در زندان بمیرم (به دلایلی که همگان کم و بیش به آن آگاهیم)؛

از این قرار تصمیم گرفته‌اند به این وسیله و با تبعید به دورافتاده‌ترین و بدآب و هواترین نقطه کشور سبت به کرج که از هرگونه امکانات شهری و پزشکی و بیمارستانی بی‌بهره است، موجبات مرگ مرا به‌طور ظاهرا طبیعی فراهم آورند.

می‌بینیم که رهبران کینه‌توز جمهوری اسلامی در عوض اینکه به درمان واقعی بیماری‌های من اقدام کنند، در صددند که شرایط زندگی مرا هرچه بیش‌تر نامناسب و فاجعه‌بار کرده و با تبعید و فشار و تضییع حقوق و آزادی‌ها، عرصه را بر من تنگ نموده و رفته‌رفته مرا از پای درآورده و نابود کنند.

از این رو، از هم‌میهنانم و از فعالان حقوق مدنی، از مدافعان حقوق بشر، از حقوقدانان و سایر تلاش‌گران حوزه‌های اجتماعی و سیاسی تقاضا دارم که با هشدار نسبت به مخاطراتی که جان مرا تهدید می‌کند و با دفاع از حقوق من به عنوان یک وبلاگ‌نویس و مدافع آزادی بیان و با استمداد از افکار عمومی، اجازه ندهند تا حاکمان رژیم اسلامی به‌طور خودسرانه و با بی‌اعتنایی به پرنسیپ‌های جامعه جهانی، یکی از منتقدان خود و یکی از معترضان به شرایط اسف‌بار حاکم بر جامعه ایران را در بی‌خبری همگان و در سکوت، از میان برداشته و حذف کنند.

سیامک مهر (پورشجری)، نویسنده وبلاگ «گزارش به خاک ایران»

شهریور ۱۳۹۴

زندان کرج (ندامتگاه)