وزیر نیرو که برای تشنگان کربلا گریه می‌کند، به فکر تشنگان آینده ایران هم هست؟
خودنویس: حمید چیت‌چیان که از دهه هفتاد از مقام‌های وزارت نیرو بوده و به زیر و بم این وزارت‌خانه آشنا است، هنوز نتوانسته مانعی در برابر مافیای سدساز باشد. او آیا نگران میلیون‌ها قربانی سیاست‌های وزارت نیرو هم هست؟
بخش تحلیل خودنویس: حمید چیت‌چیان، وزیر نیروی کابینه روحانی که دو سال پیش برای نخستین بار به عنوان یک مقام ارشد نظام، از خطای بزرگ «سدسازی افراطی» به عنوان یکی از عوامل ناکآرامدی مدیریت آب و بحران فعلی نام برد، هنوز نتوانسته است مانع ساخت سدهای بزرگی باشد که وزارت‌خانه‌اش کارفرمای آنها بوده است.
چیت‌چیان مانند بسیاری از مقام‌های کشوری، در مراسم بزرگداشت امام سوم شیعیان شرکت کرد و گریست، برای تشنگان کربلا، اما نیک می‌داند که به مدد سیاست‌های غیر منطقی وزارت‌خانه‌اش در دولت‌های بعد از انقلاب، منابع آب کشور، یکی یکی از دست رفته و دشت‌های پرآب، بی‌آب و بیابان شده‌اند.
وضعیت فعلی دریاچه ارومیه، حاصل سیاست‌های وزارت نیرو در دهه ۷۰ و ۸۰ بوده است که از سوی وزارت‌خانه‌ها و سازمان‌های دیگر در این دوره زمانی حمایت شده و بسیاری از کاهش سطح آب دریاچه برای منابع مالی کلان خود بهره‌برداری کرده‌اند.
وضعیت فعلی خوزستان، حاصل برنامه‌های وزارت نیرو در دو دهه ۷۰ و ۸۰ بوده است و سد گتوند، مهم‌ترین و کلان‌ترین نماد تخریب محیط زیست و نابودی تدریجی پرآب‌ترین رود مملکت، یعنی کارون، و به عزا نشستن جلگه خوزستان بوده است.
آقای وزیر می‌تواند تا مدت‌ها برای تشنگی و مظلومیت حسین‌بن علی و طفلان مسلم و بقیه گریه کند، اما با عدم مقاومت در برابر نابود کنندگان فلات ایران و از بین‌برندگان منابع آب کشور و بی‌توجهی به راه‌حل‌هایی ساده و موثر، از جمله مهار سیلاب‌ها بر پهنه دشت‌ها و تغذیه مصنوعی آبخوان‌ها، احیای قنات‌ها و بهینه‌سازی شبکه‌های آبیاری، باید از الان، عزدار آیندگانمان باشیم.
آقای وزیر بیدار خواهد شد؟ وقت زیادی نمانده است!
پیام برای این مطلب مسدود شده.