حاشیه نگاری بر نواقص تدارک سفر بزرگ اربعین؛ چرا هیچ‌کس نگران چند صد مسافر اربعینی که بازنگشته‌اند، نیست؟
تابناک: از جمعیت بیش از یک میلیون نفری ایرانیانی که در هفته ها و روزهای گذشته خود را به کربلا رساندند، هنوز شماری شان یافت نشده‌اند؛ یعنی معلوم نیست که در عراق جامانده و در غربتِ عراق دچار مشکل شده‌اند، به ایران بازگشته‌اند و در وطن دچار مشکلات مترقبه و غیرمترقبه شده‌اند یا اتفاق دیگری برایشان روی داده که نتوانسته‌اند به منازل خود باز گردند.
کد خبر: ۵۵۳۴۳۳
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۳۹۴ – ۱۴:۱۵ – 12 December 2015
بیایید همین ابتدای امر صفمان را جدا کنیم؛ ما بر این باوریم که از اربعین حسینی، اجتماع شکوهمند تری در گیتی وجود ندارد و هرچه برای بهتر برگزارش شدن آن تلاش کنیم، کم است. اگر برخلاف این فکر می‌کنید، بهتر است از خواندن ادامه این مطلب انصراف دهید.
به گزارش «تابناک»، چندروزی از اربعین حسینی و اجتماع عظیم عاشوراییان در عتبات عالیات می‌گذرد و تقریبا اغلب زائران پرشمار ایرانی که به عراق سفر کرده‌بودند، به خانه و کاشانه خود بازگشته‌اند و ریتم زندگی شان به روال معمول بازگشته اما این حکایت برای برخی هموطنانمان این گونه نشده است.
از جمعیت بیش از یک میلیون نفری ایرانیانی که در هفته ها و روزهای گذشته خود را به کربلا رساندند، هنوز شماری شان یافت نشده‌اند؛ یعنی معلوم نیست که در عراق جامانده و در غربتِ عراق دچار مشکل شده‌اند، به ایران بازگشته‌اند و در وطن دچار مشکلات مترقبه و غیرمترقبه شده‌اند یا اتفاق دیگری برایشان روی داده که نتوانسته‌اند به منازل خود باز گردند.
این در حالی است که هنوز فرصت برای بازگشت این افراد از دست نرفته چراکه از اربعین زمان زیادی نگذشته و جدای آن، داستان دلدادگی به ائمه و معصومان داستانی معمولی و از جنس روزمره نیست که بتوان برایش متر و معیار معمولی قرار داد ولی تا کجا می‌توان به این حرف ها تکیه کرد؟
کافی است مقطع مشابه اربعین و پس از اربعین در سال گذشته را مرور کنیم تا برخی حدس های ناخوشایندمان جامه عمل بپوشند، چراکه می‌بینیم سال گذشته نیز شمار افراد بازنگشته از اربعین کم نبوده و این عدم بازگشت آنقدر تداوم یافته که حالا می‌توان رسما آن افراد را گمشده نامید.
بر این اساس برایمان مشخص می‌شود چرا پیشتر در این باره نشنیده‌ایم و نمی‌دانستیم از جمعیت بزرگ هموطنانمان که از کشور خارج می‌شوند، بخش بسیار قلیل اما قابل توجهی شان نیست و بلا اثر می‌شوند. بخشی از افرادی که بعضا گذرنامه و روادید هم داشته‌اند اما نه مسئولان ایرانی در آن سوی مرزها و نه خانواده نزدیکانشان در ایران، نتوانسته‌اند هیچ نشانی از ایشان کسب کنند.
واقعیتی که از اعلام مفقود شدن این افراد توسط خانواده هایشان و پیگیری های برخی از این خانواده مشخص می‌شود؛ بماند که برخی از این پیگیری ها به نوعی برای رفع تکلیف هستند و از آن مهم تر، همه مفقود شدن ها به پیگیری ختم نمی‌شود!
چرا هیچ‌کس نگران چند صد مسافری اربعینی که به کشور بازنگشته‌اند، نیست؟
بیایید برخی واقعیت ها در این خصوص را که آمار و ارقام رسیده به دست «تابناک» نشان می‌دهند، رج بزنیم تا کمی ماجرا برایمان ملموس تر شود و به چرایی فقدان برخی از هموطنانمان در سفر اربعین و پیگیری نشدن وضعیت مفقودان پی ببریم:
* برخی از هموطنانمان به دلیل حمل و نقل مواد مخدر یا همراه داشتن پول های تقلبی و… بازداشت می‌شوند؛ آن هم در شرایطی که دانش زبانی یا علمی شان در این خصوص بسیار ناقص و پراشکال است.
* بعضی از زائرانی که راهی این سفر طولانی و طاقت فرسا می‌شوند، از سلامت جسمی و حتی روحی برخوردار نیستند و حتی شنیده شده که در جمع ایشان، افراد مبتلا به بیماری های محدودیت آوری چون صرع هم وجود دارد؛ یا بیمارانی که می‌بایست داروهای بسیار ویژه ای مصرف کنند و در غیر اینصورت به مشکلات بسیار جدی مواجه می‌شوند.
* سابقه داشته که رقم زدن جرایمی مانند سرقت (گاه در ابعاد بسیار عجیبی مانند سرقت از صحن و ضریح ائمه) یا درگیری با ماموران امنیی عراقی موجب رقم خوردن اتفاقات سختی آفرینی شده و به جمع مفقودان اربعینی افزوده است.
* از اینها دردناک تر اینجاست که بدانیم متاسفانه برخی از سودجویان، فرصت اربعینی را فضای برای خلاص شدن از برخی سختی هایشان در نظر گرفته و دست به اقدامات بی شرمانه‌ای می‌زنند که باید به شدت با آن مقابله کرد؛ اقدام به رها کردن پدر یا مادر پیر در عراق!
اکنون اگر به این فهرست عجیب و باور ناپذیر، پاسخگو نبودن برخی مسئولان کاروان های ایرانی و مفقود شدن هایی که در زیرمجموعه ایشان رخ می‌دهد را اضافه کرده و بدانیم که متولی یافتن تمامی این افراد و رفع و رجوع مشکلاتشان در عراق، جز چند عضو انگشت شمار کنسولگری نیستند و امثال سازمان حج و زیارت یا دیگر متولیان برگزاری اربعین، کمتر مسئولیتی در این خصوص عهده دار می‌شوند، اوضاع نگران کننده تر هم خواهد شد.
بر این اساس جا دارد از مسئولان در این باره توضیح بخواهیم و از ایشان، به ویژه آن دسته از مسئولان که گاه همه قول و قرارها و وظایفشان را در این خصوص فراموش کرده و هرساله مرزها را برای خروج همه، چه آنها که سلامت کامل ندارند، یا سوپیشینه دارند، یا… باز می‌کنند، بپرسیم که تدبیرشان برای مفقودشدگان چیست و از آن مهم تر، چه برنامه و راهکاری برای تکرار نشدن این رویدادهای ناخوش، در سالهای آینده دارند؟
پیام برای این مطلب مسدود شده.