ندای آزادی: اردشیر امیرارجمند مشاور میرحسین موسوی به سوالی که آیت الله هاشمی شاهرودی روز گذشته مطرح و در رسانه ها منتشر شد، در صفحه اینستاگرام خود پاسخ داد.

به گزارش کلمه، متن کامل نوشته امیرارجمند را در صفحه اینستاگرامش می خوانید:

در پایگاه خبری انتخاب به نقل از آیت الله شاهرودی در مورد دیدار ایشان با میر حسین موسوی پس از انتخابات ۸۸ آمده است:

“در ماه‌‌های آخر مسولیتم بود. در مرداد ۸۸ دوره من تمام می‌شد…یک جلسه آقای موسوی و آقای هاشمی را به قوه قضائیه دعوت کردیم. آقای موسوی برای تظاهرات اعلامیه داده بود. گفتم آقا! اینکار را نکنید و از این کار دست بکشید. گفتم اگر به نتایج انتخابات اعتراضی دارید، آقا قبول دارند و هیئتی را برای بررسی معین می‌کنند. گفت شرط لغو بیانیه این است که به من اجازه بدهند در صدا و سیما صحبت کنم. گفتم می‌شود این کار را کرد… به دفتر آقا زنگ زدم. آقای جلیلی تازه دبیر شورای امنیت شده بود. به ایشان هم زنگ زدم و گفتم ایشان چنین شرطی دارد. گفتند ما ترتیب کار را می‌دهیم. گفتم باید به صدا و سیما بگویید که زمان بگذارند که ایشان صحبت کند. بعد گفتم آقایان با شرط شما موافقند، شما هم تظاهرات را لغو کنید… آنجا پیش ما قول داد این کار را بکند و آنها هم واقعاً حاضر بودند که به ایشان برای صحبت در تلویزیون وقت بدهند، اما از پیش ما که رفت، نمی‌دانم کدام خنّاسان ذهنش را عوض کردند و کار خودشان را کردند.”

بنابراین مشخص است که تقاضای آقای موسوی حق صحبت کردن مستقیم و بی واسطه با مردم برای چند دقیقه بوده است. مقامات عالی کشور هم به گفته آیت الله شاهرودی موافق بودند. اما چرا این اتفاق که می توانست سیر بسیاری از حوادث ناگوار را تغییر دهد رخ نداد؟ پاسخ به سوال آیت الله شاهرودی روشن است. آقای ضرغامی رییس وقت صدا وسیما حداقل دو بار شخصا اعتراف کرده اند که ایشان با صحبت کردن مستقیم و فردی مهندس موسوی با مردم مخالفت کردند(خبرگزاری فارس ۱۲ آبان ۹۴ ،خبرگزاری ایسنا ۲۵ آذر ۹۳٫) البته تلاش ایشان برای بزک کردن این اعتراف سنگین با بهانه هایی به مانند اینکه موسوی می خواست بیانیه بخواند وحاضر نشد با حضور و مشارکت آقای حداد عادل در سیما صحبت کند نمی تواند واقعیت موجود و خطای سنگین ایشان را توجیه کند. صدا و سیما که از چند کانال در تمام شبانه روز فرصت پاسخ گویی و البته تخریب موسوی و کروبی را داشت و نا جوانمردانه نیز از آن سوء استفاده کرد. راستی این چند دقیقه صحبت مستقیم چه تاثیری می توانست در مردم داشته باشد که اینقدر از آن واهمه داشتند؟ بگذریم از اینکه معلوم نیست شان حضور آقای حداد چه بوده است؟ آیا ایشان مجری یا ناظر انتخابات بودند؟ کاندیدای ذینفع دیگر بودند؟ مقام تصمیم گیر رسمی بودند؟

حالا این سوال مطرح می شود که آیا آقای ضرغامی شخصا چنین تصمیمی را گرفتند یا به ایشان دستور داده شده است؟

هرچند در این فقره هم (این اتهام که موسوی حاضر نشد به سیما بیاید) مانند صدها اتهام ناجوانمردانه دیگر وارده در چند سال اخیر به ایشان امکان دفاع داده نشده است، اما می توانیم بخشی از واقعیت را از زبان آیت الله مرتضوی از مدرسین حوزه علمیه قم دریابیم:

“اخیرا رئیس سابق صدا و سیما در یک مصاحبه گفته است که جناب آقای مهندس میرحسین موسوی پس از انتخابات سال ۸۸ حضور در صدا و سیما را برای طرح دیدگاه خود نپذیرفتند!

متاسفانه در این چند سال این جریان با ابزارهای مختلف خود بویژه صدا و سیما هر چه خواستند یکطرفه علیه آن عزیزان محصور گفته و نوشته و نشان داده اند. یک نمونه خلاف گویی نیز همین گفته است. جهت اطلاع عرض می شود در فاصله پنج روزی که در تیرماه ۸۸ برای به اصطلاح رسیدگی به شکایات تمدید مدت شده بود بر اساس تقسیم کاری که در دفتر تبلیغات اسلامی قم با حضور رئیس سابق این دفتر و به درخواست ایشان صورت گرفت قرار شد برخی آقایان به هدف حل احتمالی مشکل با شورای نگهبان دیدار و صحبت کنند و گروهی نیز با جناب آقای مهندس موسوی.

اینحانب سیدضیاء مرتضوی به همراه چهار نفر از فضلای شناخته شده حوزه در گروه دوم بودم که با آنان راهی تهران شدیم و با ایشان دیدار کردیم. یکی از مسائلی که حضرت آقای موسوی دام عزه در جلسه مطرح کردند این بود که آقای هاشمی شاهرودی رئیس قوه قضائیه از من برای حل مشکل موجود انتخابات سوال کرد و من گفتم من حق شخصی خود را نادیده میگیرم. اما همان ۱۳ میلیون نفری که اعلام شده به بنده رای دادند که باید قانع شوند تا در انتخاب های بعدی نیز شرکت کنند. به بنده یک ساعت فرصت داده شود که به صورت زنده در سیما صحبت کنم و توضیح بدهم. آقای هاشمی _که این پیشنهاد را خواستی جزئی و ناچیز شمرد_ با وعده انجام آن رفت ولی…

ولی دیدیم که آقایانی که امروز بر خلاف واقع می گویند ایشان دعوت صدا و سیما را نپذیرفته خودشان پیشنهاد خیرخواهانه و صادقانه آن عزیز را قبول نکردند و برای خدمتگذاری بزرگ و راستین که به اقرار خودشان میلیون ها نفر به وی رای داده بودند حتی یک ساعت وقت رسانه ای که با بودجه بیت المال اداره می شود و باید در خدمت همه مردم باشد را برای ایشان قائل نشدند اما حاضر به تحمیل آن همه هزینه جانی و مالی و حیثیتی برای جامعه و نظام شدند و به آن نیز افتخار می کنند!”