عصرایران: تنها 10 روز به پایان کار مجلس کنونی باقی مانده و سه چهارم نمایندگان آن به مجلس بعدی راه نیافته اند اما گروهی اصرار دارند برنامه ششم توسعه را در همین مجلس تصویب کنند…
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- در حالی که تا پایان کار مجلس کنونی و وداع سه چهارم نمایندگان آن با پارلمان، تنها 10 روز باقی مانده شماری از نمایندگانِ غالبا بازمانده از مجلس بعدی اصرار دارند لایحه برنامه ششم توسعه را در همین مجلس تصویب کنند تا مجلس بعدی در مقابل عمل انجام شده قرار بگیرد.

با همین نگاه بود که حجت الاسلام غلامرضا مصباحی مقدم چهارشنبه شب در برنامه «تیتر امشب» شبکه خبر سیما حاضر شد و درباره ضرورت و امکان بررسی برنامه ششم توسعه در همین 5 جلسه باقی مانده ازعمر مجلس نهم سخن گفت و این کار را با چند شیفته شدن جلسات کمیسیون و به خاطر کم حجم بودن متن مصوب کمیسیون (47 صفحه) شدنی دانست.

این در حالی است که خود آقای مصباحی مقدم نیز یکی از همان نمایندگانی است که از راه یابی به مجلس بعد بازمانده زیرا مردم تهران لیست سی نفری امید را بر همفکران ایشان ترجیح داده اند.

مهم ترین توجیه نمایندگان کنونی برای بررسی برنامه ششم در واپسین روزهای مجلس نشینی شان این است که مجلس ششم نیز در روزهای آخر عمر خود برنامه چهارم را تصویب کرد و شورای نگهبان 90 ابهام بر آن مصوبه گرفت که در مجلس هفتم رفع شد. اما همین توجیه، خود نقض استدلال مورد نظر است چرا که نشان می دهد کار در مجلس ششم به فرجام نرسید یا باز برای این که بگویند به لحاظ تاریخی مسبوق است به مجلس هشتم اشاره می کنند که برنامه پنجم را در اواخر کار خود تصویب کرد و مجلس نهم با برنامه مصوب کار خود را آغاز کرد. اما مجلس نهم درماه های پایانی و نه روزهای آخر بررسی کرد.

اصرار بر تصویب شتاب زده و در همین 10 روز باقی مانده در حالی است که لایحه برنامه ششم توسعه 27 دی 94 تسلیم مجلس شده و 4 ماه فرصت داشتنداما چندان اقدامی انجام نداده بودند.

قبل از اسفند در حال و هوای انتخابات و سرکشی به حوزه ها بودند و بعد از انتخابات هم در شوک سنگین شکست به رغم رد صلاحیت اکثر نامزدهای رقیب و در نیمه اسفند هم مطابق عادت ایرانی به بعد از عید موکول شد و امید به مرحله دوم نیز بود و حالا که موسم وداع رسیده می خواهند شتابان سراغ برنامه ای بروند که با تغییرات مکرر و ماهوی عملا دیگر لایحه دولت هم نیست و به طرح نمایندگان تبدیل شده است.

نکته جالب این که نمایندگان اصول گرا به خود اصطلاح «توسعه» هم به رغم تکرار آن در سند چشم انداز علاقه ای ندارند و واژه « پیشرفت» را به کار می بردند و می برند اما این روزها به نظر می رسد که ناگاه چنان توسعه گرا شده اند که دوست ندارند قبل از بررسی و تصویب این لایحه مجلس را ترک کنند و مدیون مردم و توسعه مملکت شوند.

در این میان 104 منتخب مجلس دهم در نامه ای به رییس مجلس شورای اسلامی خواسته اند با توجه به زمان کم و تغییر سیما و بافت پارلمان این لایحه را از دستور خارج کند تا مجلس بعد رسیدگی با آن را در فرصت کافی و با نگاه توسعه گرایانه در دستور قرار دهد و از این حیث علی لاریجانی را که در محظور قرار داده اند.

با این که مصباحی مقدم و دوستان او اصرار دارند همین مجلس نهم کار را تمام کند و جانشینان خود را در برابر عمل انجام شده قرار دهند اما جدای این شتاب سؤال برانگیز روشن است که عمر وکالت این آقایان و آن 9 خانم – که البته در کمتر بحثی زحمت دخالت به خود می دهند- به شماره افتاده و 4 خرداد آخرین نشست را برگزار می کنند و از این رو در این 10 روز هر کاری که انجام دهند شایبه سیاسی خواهد داشت و به حساب راه نیافتن آنان به مجلس بعدی و زاویه داشتن با دولت گذاشته می شود.

کما این که شماری از آنان به رییس جمهوری تذکر داده اند اجرای برجام را متوقف کند. چرا؟ چون یکی از 6 کشور طرف توافق ایران – آمریکا – در موارد خارج از برجام با ایران اختلاف دارد. تذکری که از ابتدا معلوم بود بی حاصل است ولی انگار برخی اصرار دارند آخرین جرعه های لیوان نمایندگی را سر نکشیده بهارستان را ترک نکنند.

نکته جالب در استدلالات و احتجاجات مدافعان بررسی در همین مجلس این است که از یک طرف برنامه 5 ساله را سند مادر و مهم تر از لایحه بودجه می دانند که بدون آن نمی توان سراغ بودجه رفت و از سوی دیگر در توجیه تاخیر 4 ماهه می گویند چون برنامه پنجم و لایحه بودجه 95 هر دو با هم و روز 27 دی 94 به مجلس آمد اول باید بودجه بررسی می شد و بعد سراغ برنامه می رفتیم! اما اگر برنامه مهم تر است چرا ابتدا باید لایحه بودجه را بررسی می کردند؟!

این اشاره هم خالی از لطف نیست که در واپسین روز سال 1388 و در یک برنامه تلویزیونی آقای احمدی نژاد طعنه سنگینی به همین آقای مصباحی مقدم زد و دانش اقتصادی و مدرک تحصیلی او را زیر سؤال برد و مدتی گذشت تا ایشان واکنش نشان دهد و اظهار نظر اقتصادی را از سر گیرد و روحیه ای با طمأنینه و تأنی دارد و معلوم نیست نوبت به این دولت و روحانی که رسیده چرا این قدر عجله دارند و می خواهند با سه شیفت کار را تمام کنند.

[احمدی نژاد در برنامه «سفر به خیر» تلویزیون در آخرین روز سال 1388گفته بود: « می گویند با اجرای هدف مندی قیمت ها 5 هزار درصد افزایش می یابد یعنی 500 برابر می شود در حالی که 5 هزار درصد 500 برابر نیست و 50 برابر است و من نمی دانم اینها که اسم خودشان را گذاشته اند اقتصاددان و اعداد و درصدها را هم نمی شناسند کجا مدرک گرفته اند!»

آقای مصباحی مقدم البته با تأخیر از خود دفاع کرد که «من استادیار دانشگاه امام صادق هستم و راهنمای پایان نامه برخی از وزیران شما بوده ام» اما بعد از آن کمتر گرد بحث هدف مندی یارانه ها گشت./ منبع نقل قول ها: همشهری ماه- اردیبهشت 1389- شماره 45]

هر چند به نظر می رسد که رییس مجلس بحث بر سر برنامه توسعه ششم را به مجلس بعد موکول کند اما اگر هم این اتفاق نیفتد دولت می تواند لایحه را پس گیرد و حتی اگر هم نمایندگان موافقت نکنند یک جلسه از 5 جلسه باقی مانده تمام شده است!

کوتاه و صریح در چرایی ترجیح بررسی برنامه توسعه ششم در مجلس بعد این موارد را می توان برشمرد :

1- سه چهارم نمایندگان کنونی در مجلس بعد حضور ندارند و مصوبه آنان الزاما نظر مردم تلقی نمی شود هر چند که به لحاظ حقوقی مشکلی ندارد و از نظر قانونی هم تا روز آخر نماینده به حساب می آیند اما مصالح کشور و راهبردها و راهکارهای توسعه ای مسابقه فوتبال نیست که نماینده منتقد دولت و مخالف برجام و ناباورمند به توسعه در وقت اضافه هم درصدد به ثمر رساندن گل باشد.

2- با تغییرات ماهوی برنامه توسعه در کمیسیون این دیگر لایحه دولت نیست. طرح نمایندگان است. اگر قرار است طرح نمایندگان عنوان برنامه توسعه به خود بگیرد، بگذار طرح نمایندگانی باشد که همین تازگی راه یافته اند نه نمایندگانی که غالب آنان از جانب مردم کنار گذاشته شدند.

3- توسعه مقدمات و اقتضائات و الزاماتی دارد و یک اصطلاح جهانی است. بافت مجلس کنونی اما توسعه گرا نیست . چندان که حتی با کلمه «توسعه» هم مشکل دارد. نگاه کنید نمایندگانی که اصرار دارند در همین مجلس برنامه توسعه بررسی شود در نطق ها و موضع گیری ها چند بار از واژه «توسعه» استفاده کرده اند.

4- چنان که گفته شد آقای مصباحی مقدم آغاز سال 89 را به خاطر طعنه سنگین احمدی نژاد بیشتر به سکوت گذراند و عجله ای نشان نداد. پس این 10 روز را هم می توانند با همان شیوه بگذرانند و چون 10 روز دیگر از مجلس فراغت می یابند ازآن پس در مقام یک چهره دانشگاهی می توانند در رسانه ها برنامه ششم یا مصوبه مجلس بعد را نقد کنند.

در صورت ماندن در دستور راه حل ساده و سریع البته این است: دولت، لایحه برنامه ششم توسعه را پس بگیرد و سر فرصت به مجلس دهم بسپارد.