لاریجانی نامه: آموزش – اگرچه برکناری مستقیم روسای دانشگاه ها جز اختیارات رئیس جمهور نیست، اما برکناری مستقیم وزرا جز اختیارات اوست. مسئله ای که سرنوشت وزارت کامران دانشجو را تحت شعاع خود قرار داده است.

محمد حسین نجاتی: محمود احمدی نژاد، چه در دولت نهم و چه در دولت دهم، ثابت کرده است، ابایی از تغییر و تحول در کابینه خود ندارد. حتی در دقیقه نود و زمانی که کمتر از 4 ماه به پایان عمر دولت اش باقی مانده باشد. او در روزهای آخر دولت نهم در سال 1388 کامران باقری لنکرانی وزیر اسبق بهداشت و صفار هرندی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی را نیز برکنار کرد که گواهی بر این ادعاست.

با این حال بر روی کاغذ و بر اساس قانون، رئیس جمهور به طور قانونی و با توجه به اختیارات قانونی حق برکناری مستقیم روسای دانشگاه ها را ندارد. او نیز دست به این اقدام نزده است و با نگراش نامه به وزیر علوم در اصطلاح توپ را در زمین کامران دانشجو انداخته است.

محمود احمدی نژاد در نامه نگاری به وزیر علوم تحت عنوان درخواست برکناری فرهاد رهبر رئیس دانشگاه تهران و بیژن رنجبر هیچ قانونی را زیر پا نگذاشته است. چرا که بر اساس اختیارات رئیس جمهور در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی هر فردی در کسوت رئیس جمهور اجازه برکناری مستقیم روسای دانشگاه ها را ندارد و این امر به شکل تفویض شده در حیطه وظایف وزیر علوم است.

اما نکته حایز اهمیت آن است که برکناری وزیر حق قانونی هر فرد در کسوت ریاست جمهوری است و تجربه دولت دهم و مشی سیاسی دولتمردان در این دولت نشان داده است، که تمرد از دستور منجر به برکناری می شود. به طوریکه سه ماه پیش مرضیه وحید دستجردی پس از تمرد از دستور احمدی نژاد مبنی بر برکناری محمد باقر لاریجانی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران از سمت خود برکنار شد و به نظر می رسد، این سرنوشت در صورت تمرد از درخواست احمدی نژاد نصیب کامران دانشجو وزیر علوم دولت دهم نیز می شود.

آیا نامه احمدی نژاد استقلال دانشگاه ها را زیر سوال می برد؟
واکنش های نمایندگان مجلس به نامه محمود احمدی نژاد اما متفاوت تر از اصل موضوع است. به طوریکه برخی معتقدند محمود احمدی نژاد دیر به فکر این موضوع افتاده است (در اینجا بخوانید) برخی می گویند، این نامه ژستی انتخاباتی است (در اینجا بخوانید) و نماینده ای دیگر آن را باعث تحمیل هزینه هایی به کشور می داند(در اینجا بخوانید).

در این میان هستند کسانی که معتقدند این اقدام استقلال دانشگاه ها را زیر سوال می برد. با این حال به نظر می رسد، نامه محمود احمدی نژاد و درخواست او از وزیر علوم برای برکناری روسای دو دانشگاه استقلال دانشگاه ها را زیر سوال نمی برد. چرا که استقلالی در دانشگاه های ایران وجود ندارد و هیچ کدام از دانشگاهیان و اعضای هیات های علمی و هیات های امنا در دانشگاه ها مشارکتی در انتخاب رئیس دانشگاه ندارند و روسای دانشگاه های ایران از سوی وزیر علوم انتخاب و به تایید شورای عالی انقلاب فرهنگی می رسد.

همیشه پای یک اسفندیار در میان نیست
از سوی دیگر برخی نامه نگاری احمدی نژاد و خطاب قرار دادن کامران دانشجو برای برکناری رئیس دانشگاه تربیت مدرس را با امنتاع بیژن رنجبر رئیس دانشگاه تربیت مدرس نسبت به ادامه تحصیل اسنفدیار رحیم مشایی در این دانشگاه تحلیل می کنند. مسئله ای که می تواند دلیلی بر این درخواست باشد اما همه آن نیست. چرا که وزیر علوم در موارد متعدد، پا در مسیری متفاوت از رویکرد های محمود احمدی نژاد گذاشته است.

هفته گذشته روزنامه ایران در گزارشی عملکرد دانشگاه آزاد که تحت مدیریت فرهاد دانشجو برادر وزیر علوم است را نشانه گرفت و با انتقادات بی سابقه نسبت به نحوه مدیریت در این دانشگاه، نوشت: “هرچند دانشجو گزینه دولت و رییس جمهور برای ریاست در دانشگاه آزاد نبود و وی با لابی های سیاسی و بعد از گذشتن از فیلتر افراد خاص بر مسند ریاست دانشگاه آزاد تکیه زد اما پایان دادن به ریاست سه دهه ای جاسبی که به اهتمام دولت انجام شد با ریاست دانشجو به ثمر نشست.”

مسئله ای که شایعات را مبنی بر مخالفت احمدی نژاد با ریاست فرهاد دانشجو بر دانشگاه آزاد را رسمی کرد.ب ه این معنا که وقتی محمود احمدی نژاد با ریاست فرهاد دانشجو در دانشگاه آزاد مخالف بود، کامران دانشجو وزیر علوم رایی به صندوق انتخاب رئیس دانشگاه آزاد انداخت که مغایر با نظر احمدی نژاد بود. او حتی در واکنش به گزارش روزنامه ایران عنوان کرد: “فکر می‌کنم مطالبی که در روزنامه ایران منتشر شده با بی‌انصافی کامل نوشته شده است اما چون حضرت آقا فرموده‌اند تا زمان انتخابات تشویش در افکار عمومی ایجاد نشود و اگر کسی این کار را انجام دهد، خیانت کرده است بنابراین دوست ندارم که خیانت کنم. ”

از طرف دیگر احمدی نژاد سال گذشته طی نامه ای دیگر به وزیر علوم خواستار توقف تفکیک جنسیتی در دانشگاه های کشور و بازنشستگی اساتید در دانشگاه ها شد. مسئه ای که با سکوت کامران دانشجو وزیر علوم همراه شد و حمایت بیش از 100 نماینده مجلس در ایران و تقدیر رئیس نهاد رهبری در دانشگاه های ایران از این سکوت را نیز به همراه داشت.

همه این موارد تا حدی نشان می دهد، هدف نامه نگاری محمود احمدی نژاد بیش از آنکه ناشی از کم لطفی دانشگاه تهران و تربیت مدرس به اسنفدیار رحیم مشایی باشد، محکی برای کامران دانشجو وزیر علوم است. کسی که در چند مرحله اقداماتی خلاف میل رئیس دولت انجام داد و حالا در دوراهی موافقت با برکناری روسای دانشگاه ها و ماندگاری در وزارت علوم و مخالفت با برکناری روسای دانشگاه ها و خداحافظی با وزارت علوم مانده است.