ایران وایر: مسئله فسادهای اخلاقی و تعرض و تجاوز در بعضی مدارس فوتبال، یکی از نگرانی های خانواده ها طی سال های اخیر بوده.
همشهری جوان، پرونده ای از فساد خلاقی در مدارس فوتبال منتشر کرده است.

یک پدر وقتی با سوال خبرنگاری روبه رو شده که از تجاوز به پسرش پرسیده، صدایش درآمده، اعتراض کرده، فریاد زده و گفته است: «چرا امروز یادتان افتاده؟ پنج سال پیش که آن همه شاکی وجود داشت و پرونده مفتوحه بود و التماس شما می کردیم، کجا بودید؟»

این آغاز یک گزارش است. شاید خریداران این شماره «همشهری جوان» با مرور گزارش «مهدی شادمانی» در مورد فساد در فوتبال پایه، تن شان لرزیده باشد اما برای اصحاب رسانه، این یک داستان تکراری است؛ داستانی که همیشه ممنوعه بوده و پیش از نوشتن، مختومه شده و همواره چند قدمی پشت خط قرمزها قرار داشته است.

داستان، روایت قدیمی «سانسور» و «سانسورچی ها» است؛ روایت گزارش هایی که باید سر به مهر باقی می ماندند چون خطرساز می شدند و متهم به اشاعه فساد و فحشا در جامعه. یکی از مشهورترین ها، برمی گردد به سال 90 و گزارش ویژه از برنامه «چهار چهار دو» در «رادیو جوان».
سردبیر وقت برنامه، سراغ مدارس فوتبال رفت؛ سوژه ای که آن روزها صدای اعتراض جامعه را پشت خود داشت. اعتراض به عدد و ارقام درخواستی مدارسی که از والدین متمول، به «شرط چاقو»، مبالغ میلیونی طلب می کردند. شرط چاقو هم ضمانت شفاهی سوپراستار شدن یک نوجوان در آینده ای مجهول تعریف می شد.

می گفتند در ازای 15 میلیون تومان،در طول یک سال کودک 10 ساله یا نوجوان 14 ساله آن ها را به بهترین باشگاه های فوتبال ایران معرفی می کنند. رادیو جوان با همین رویکرد، سراغ مدیر یکی از مدارس فوتبال رفت با یکی از دختران بخش اداری رادیو جوان که نقش زنی جوان را بازی می کرد؛ مادری که دغدغه فوتبالیست شدن فرزندش را داشت.

تماس دلسوزانه مادر، سوال و جواب های او از مدیر یکی از مشهورترین مدارس فوتبال تهران، سه دقیقه بعد رسید به سوالاتی خاص از سوی مدیر: «شما خودتان چند ساله اید؟ مطلقه هستید یا هنوز همسر دارید؟ منزل تان کجا است؟»

یک دقیقه بعد هم رسیده بود به راه حلی برای پرورش دادن استعداد یک کودک با چنین راه‎کاری: «شما یک روز خودتان تنها تشریف بیاورید این جا، مستقیم صحبت کنیم.»

گفته بود اگر راضی بودید، بعد پسرتان را با تخفیف ویژه ثبت نام می کنیم!

مکالمه ضبط شد اما کم تر از دو دقیقه ابتدایی آن اجازه پخش گرفت؛ جایی که مثلا مدیر مدرسه فوتبال به خانم جوان وعده می دهد که فرزندش را با هزینه سالیانه 15 تا 20 میلیون تومان (قبل از رسیدن به تخفیف)، طی کم تر از چهار سال به بهترین باشگاه های فوتبال ایران معرفی کند.
از دید بخش نظارت سازمان صداوسیما، باقی گفت و گو، اشاعه فساد در جامعه بود.

چند مادر بدون آن که با میکروفن مخفی سراغ گروهی از مدیران یا مربیان مدارس فوتبال یا باشگاه های پایه رفته باشند، با چنین پیشنهادهایی روبه رو شده اند؟ حالا یک پدر در گفت و گویی که مُهر از راز تجاوز به پسر نوجوان 15 ساله خود برداشته، از پی گیری دیرهنگام رسانه ها اظهار شگفتی کرده و به همشهری جوان گفته است: «تیمی که بچه ها را در آن ثبت نام کرده بودیم، یک لیدر داشت؛ یک لیدری که روابط خوبی هم با مدیران باشگاه داشت. او بازیکنان را آزار جنسی می داد، ازشان فیلم می گرفت و بعد اخاذی می کرد.»

داستان حیرت انگیزتر هم می شود؛ آقای لیدر با بچه ها در خانه اش قرار می گذاشت، داروی خواب آور به آن ها می داد و از آزار و اذیت شان فیلم می گرفت. این ادعای پدری است که حالا از شکایت خود گذشته.

همان زمان، پی گیری این اخبار جزو رازهای مگوی فوتبال ایران شد. دلیل آن فقط نفوذ و قدرت لیدر و حمایتش از سوی مدیران باشگاهی نبود؛ خانواده ها را تهدید می کردند که نام فرزندان تان را فاش می کنیم. داستان اگر رسانه ای می شد،‌ باید از حروف اختصاری برای نام و نام خانوادگی قربانیان استفاده می کردند اما به خانواده ها گفته بودند اسامی فرزندان تان را در شهر پر می کنیم.

خانواده ها آرام آرام کنار کشیدند. رسانه ها هم توجیه شدند که ورود نکنند. قاضی از شاکیان پرسیده بود آیا مدرکی دارند؟ شاکیان و موکلان و خانواده قربانیان مدارک پزشکی قانونی آورده بودند اما باز هم کفایت نکرد. نهایت هم رسید به تعطیلی مدارس فوتبال. هنوز اما همان لیدر روی سکوها فریاد می کشد و همان مدیران و مربیان در فوتبال نقد و بررسی و مربی گری می کنند.

اوایل آذرماه امسال، رسانه های انگلستان خبر از تعرض جنسی گسترده طی سال های گذشته به بازیکنان نوجوان فوتبال این کشور دادند. «اندی وودوارد» اولین فوتبالیستی بود که آشکارا از سوءاستفادۀ جنسی «بری بنل» از خود پرده برداشت و این موضوع سبب شد تا اتهامات مشابهی علیه این مربی مطرح شود. بنل 62 ساله بلافاصله بازداشت شد. در عین حال، یک سازمان خیریه دفاع از کودکان با همکاری فدراسیون فوتبال انگلستان خط تلفنی ویژه‌ای برای ثبت و رسیدگی به موارد مشابه اختصاص داد. پلیس انگلستان هم این اطمینان را به تمامی شهروندان انگلیس داد که در صورت عدم تمایل قربانیان، هیچ نامی از آن ها فاش نخواهد شد. در یک هفته ۸۶۰ بار با این شماره تماس گرفتند و ماجراهای مشابهی به اطلاع «انجمن ملی پیش گیری از بدرفتاری با کودکان» رساندند.

روزنامه «جوان»، روز دوشنبه 22 آذرماه اقدام به تهیه گزارشی در مورد فساد در فوتبال پایه ایران کرد. «محمود کلهر» به عنوان پیش کسوت فوتبال و همین طور مربی قدیمی تیم های پایه در گفت و گو با این روزنامه، وجود فساد، تجاوز و تعرض به کودکان و نوجوانان فوتبالیست ایرانی را پذیرفت و گفت که سکوت مقابل این حجم از فساد در مدارس فوتبال خیانت است.

جوان در مطلبی دیگر از این پرونده، با عنوان «گزارشی از پشت پرده اتفاقات تکان دهنده در برخی مدارس فوتبال»، از تیتر «هیس! بچه ها فریاد نمی زنند» استفاده کرد. در این گزارش، «نادر فریادشیران»، یکی از مربیان قدیمی تیم های پایه و مدارس فوتبال از والدین خواسته بود فرزندان خود را به مدارس فوتبال نفرستند.
در نقدی دیگر، به قلم «فریدون حسن»، دبیر سرویس ورزشی این روزنامه، در بررسی انحراف در فوتبال جهان، جمله ای از «هری ردنپ»، ستاره سابق فوتبال انگلستان به کار رفته بود با این عنوان: «منحرفان جایی در ورزش جهان ندارند.»

گزارش روزنامه جوان پس از صفحه بندی و ادیت نهایی، به دستور مدیران روزنامه به صورت کامل حذف شد. استدلال هم این بود که پرداختن به موضوع فساد در رده های پایه، در مقطعی از زمان که انگلستان دچار همین داستان شده است، جایز نیست.

نمونه همین نگرش و حذف را روزی «علی اکبر جوانفکر»، مدیرعامل خبرگزاری «ایرنا» و سرپرست موسسه مطبوعاتی «ایران» در دوره ریاست جمهوری «محمود احمدی نژاد» رقم زد. سال 91 خورشیدی، روزنامه ایران ویژه نامه ای با عنوان «فوتبال پاک» منتشر کرد. بررسی فساد مالی، زد و بندها و دست های پشت پرده، مهم ترین هدف این ویژه نامه بود.
«ابراهیم افشار»، روزنامه نگار و نویسنده برجسته ورزشی ایران، به عنوان نویسنده میهمان، برای این ویژه نامه گزارشی از یک رابطه جنسی میان بازیکن فوتبال و همین طور خبرنگار قدیمی یک نشریه در دهه 60 خورشیدی روایت کرد. این مطلب هم هرگز اجازه انتشار نیافت. دلیل آن، اشاعه فحشا و سیاه نمایی در جامعه اعلام شد.

حالا موجی تازه به راه افتاده است؛ پس از ادعای «مسعود شجاعی»، کاپیتان تیم ملی فوتبال در مورد وجود فساد اخلاقی در فوتبال پایه ایران، برخی رسانه ها فرصتی برای پرداختن به چنین موضوعی پیدا کرده اند. هفته نامه همشهری جوان با استفاده از همان تیتر ممنوعه روزنامه جوان (هیس! پسرها فریاد نمی زنند)، گریزی کوتاه به معضل تعرض و تجاوز در فوتبال پایه ایران زده است. از سوی دیگر، «عادل فردوسی پور»،مجری برنامه پربیینده ورزشی «90» هفته گذشته وعده داد که دوشنبه این هفته وجود فساد اخلاقی در فوتبال ایران را بررسی کند؛ اتفاقی که البته با مخالفت هایی در سازمان صداوسیما هم روبه رو شده است.

مساله اصلی، جلوگیری صرف از سانسور اخبار فساد و تجاوز و تعرض در فوتبال و ورزش ایران نیست؛ سال ها قبل برنامه تلویزیونی 90 در سلسله گزارش هایی که سه هفته ادامه داشت، نقش دلال ها در جابه جا کردن بازیکنان، مبالغ هنگفت و قراردادهای زیرمیزی مدیران دولتی با دلال ها و خرید و فروش غیرقانونی البسه و بازیکن در فوتبال ایران را بررسی کرد و البته هرگز به هیچ نتیجه قطعی هم نرسید.
تمامی واسطه ها و دلالان و حتی مدیران و مربیانی که در همان گزارش ها مورد اشاره و اتهام قرار گرفتند، هنوز در فوتبال ایران فعالیت می کنند اما هیچ نام و نشانی از بازیکنان یا مربیانی که اقدام به افشاگری کردند، نیست.

آیا همان تهدیدها که روزی والدینی را از پی گیری شکایت از لیدر و مدیر و مربی منصرف کرد، باز هم دامن افشاگران در برنامه 90 یا همشهری جوان را خواهد گرفت؟