ایران وایر: شکیب ذبیحیان بجز مدیریت کمپانی TOOT، در کالج سانت مونیکا Santa Monica هم در حال تحصیل است

این روزها کمپانی «توت»(TOOT) در لس آنجلس مورد توجه رسانه‌ها و نشریات علمی قرار گرفته است. این کمپانی دو سال پیش توسط یک جوان ۲۵ ساله ایرانی به نام «شکیب ذبیحیان» تاسیس شد و هدفش رفع مشکلات درسی و آموزش سریع به همگان است.

ذبیحیان می گوید: «ایده اولیه راه اندازی کمپانی متعلق به “سوفیا پارسا” بود و ما با سرمایه‌ای که او جمع کرده بود، در ژانویه ۲۰۱۵ توت را تاسیس کردیم. کار ما به این شکل است که توسط اپلیکیشن توت، امکان ملاقات حضوری دانش آموزان و معلم ها را با هم برقرار می‌کنیم. البته فقط معلم ها و دانش آموزانی که ثبت نام کرده باشند. وقتی یک فرد مشکل تحصیلی و آموزشی دارد، این اپلیکیشن به او مناسب‌ترین معلم را با توجه به محدودیت زمانی و مکانی با بالاترین سطح علمی موجود در بین معلم های کمپانی معرفی می‌کند.»

این برنامه هیچ نوع محدودیت سنی برای متقاضیانِ دریافت اطلاعات قائل نیست و در همه‌ رشته‌ها، از علمی و اجتماعی تا فرهنگی و هنری فعالیت می کند.

هدف اصلی و دراز مدت توت این است که بتواند دسترسی به دانش و آموزش را برای همه در هر کجای دنیا که هستند، ایجاد کند: «تاکنون محدوده فعالیت ‌ما لس آنجلس بوده است ولی در طی چند هفته آینده با تغییر سیستم، محصول جدیدی را ارایه خواهیم داد که هر کس در هر کجای امریکا ساکن است، از طریق فرستادن پیام به شماره‌ای که اعلام کرده‌ایم، پاسخ خود را به صورت آن لاین در حداکثر پنج دقیقه دریافت کند.»

معلمان شاغل در این پروژه هیچ وقت پاسخ سوال را به دانش آموز نمی دهند: «ما نمی‌خواهیم توت تبدیل به وسیله‌ای برای تقلب شود. کاری که معلم‌ها می‌کنند، کمک به دانش آموزها است تا متوجه مفهوم شوند و خودشان پاسخِ پرسش را به دست آورند.»

شکیب در سال ۱۳۷۰ در یک خانواده بهائی در مشهد متولد شده است. او می‌گوید به دلیل آن که پدرش کامپیوتر تدریس و تعمیر می‌کرده، همیشه در منزل‌شان چند تا کامپیوتر وجود داشته که همین موجب آشنایی و علاقه‌اش به کامپیوتر از کودکی بوده است.

او در ۱۳ سالگی برنامه ریزی کامپیوتری را آغاز و در سن ۱۵ سالگی با طراحی وب سایت برای یک شرکت، اولین دستمزدش را دریافت می کند:«هر تابستان پس از پایان امتحانات خرداد ماه، به کارهای نیمه وقت در شرکت‌های کامپیوتری مشغول بودم. همین کارهای تابستانه زمینه‌ای شدند تا در ۱۷ سالگی به عنوان طراح و برنامه ریز در یک شرکت کامپیوتری به طور پاره وقت استخدام رسمی شوم.»

شکیب پس از گرفتن دیپلم، در کنکور سراسری سال ۱۳۸۸ شرکت کرد و با رتبه بالایی قبول شد ولی هنگام ثبت نام، مانند سایر داوطلبان بهائی، با عنوان «نقص پرونده» برخورد کرد و از ادامه تحصیل در دانشگاه های ایران محروم ماند. او سپس در «مؤسسه آموزش عالی مجازی بهائیان» (BIHE) در رشته مهندسی نرم افزار ثبت نام کرد و تا زمان خروجش از ایران، در این مؤسسه به تحصیل مشغول بود: «دانشجویان شهرستانی باید ماهی یک هفته برای کلاس حضوری به تهران می رفتند. کلاس‌ها هر روز از ساعت ۹ صبح تا ۸ شب بود. اکثر کلاس‌ها در خانه‌ بهائیان برگزار می‌شد و آن دسته از دانشجویان شهرستانی که جایی برای ماندن نداشتند، در منازل بهائیان داوطلب سکنی می‌گزیدند.»

تحصیل درBIHE مشکلات زیادی داشت. هر لحظه ممکن بود ماموران وارد کلاس شوند و آن را تعطیل کنند: «یک بار وقتی به محل آزمایشگاه الکترونیک رسیدیم، متوجه شدیم ماموران در حال پلمپ کردن آن محل هستند. بسیاری از استادها و دانشجویان در حین تدریس یا تحصیل بازداشت می‌شدند؛ مثلا مهندس “بادوام” یکی از اساتید ما بود که به اتهام تدریس به دانشجویان بهائی بازداشت و چهار سال زندانی شد.»

شکیب پس از سه سال و نیم تحصیل در مؤسسه آموزش عالی بهائیان، ایران را برای ادامه تحصیل در سال ۲۰۱۳ ترک کرد. او ابتدا به ترکیه رفت و پس از 16 ماه سکونت در شهر «کایسری»، به لس آنجلس مهاجرت کرد. دوره‌ پناهندگی از سخت ترین دوران‌های زندگی هر مهاجر است. روزها طولانی و پایان ناپذیرند اما شکیب این دوران را هم با کار و تلاش مستمر با موفقیت گذراند.

او سه ماه به دلیل داشتن مهارت در زبان انگلیسی و کامپیوتر، مدیر فروش یک کارخانه‌ ترکی بود و به شکل آنلاین، در راه اندازی و طراحی وب سایت با یک شرکت انگلیسی همکاری کرد: «عاشق موسیقی هستم و زندگی ام با موسیقی عجین شده است. در ایران از کودکی سنتور می‌زدم ولی این جا در حال یادگیری و نواختن گیتار هستم. موسیقی در زندگی من نقش زیادی داشته است و تاثیر آن را در درس و کارم حس می‌کنم. متوجه شده ام که خیلی بیش تر و سریع تر از بقیه می‌توانم مباحث ریاضی را تصور و ادراک کنم.»

این روزها شکیب ذبیحیان به جز مدیریت کمپانی توت، در کالج «سانتا مونیکا»(Santa Monica) هم در حال تحصیل است و امیدوار است در آینده‌ای نزدیک بتواند در رشته‌ مورد علاقه‌اش در دانشگاه «یو سی ال ای» ادامه تحصیل دهد.