ایران وایر: آذر ۹۴ رسانه ها خبر دادند که یک طیف جدید در میان اصولگرایان در حال تولد است، با محوریت علی اکبر ناطق نوری، رئيس دفتر بازرسی رهبری، مرتضی مقتدایی، عضو مجلس خبرگان، علی لاریجانی، رئیس مجلس و علی اکبر ولایتی، مشاور امور بین الملل رهبری. حرف از دعوت محمدباقر نوبخت سخنگوی دولت هم به میان آمد ولی لاریجانی همان چهار نفر را تایید کرد. مقتدایی هم تایید کرد ولی گفت فقط ۳ جلسه داشتیم. این جمع اردیبهشت ۹۵ هم جلسه ای برگزار کرد تا بحث تشکیلات داشتن را بررسی کند ولی خرداد ۹۵ علی لاریجانی سخن از پایان کار داد: « می‌خواستیم جریان دیگری را به وجود بیاوریم … می‌توانستیم یک مشی عقلایی را برای اداره کشور پیگیری کنیم اما به دلایل مختلف بعد از مدتی نتوانستیم ادامه دهیم.»

همزمان با این ناکامی، حرکت های فردی علی اکبر ناطق نوری شدت یافت. نشست های گاه و بیگاه با اصلاح طلبان و اغلب در حمایت از حسن روحانی. او شهریور۹۵ حمایت خودش از روحانی را اعلام کرد، زودتر از خیلی از اصلاح طلبان و به دیگران هم توصیه به حمایت از رهبری می کرد: «گروهی نزد بنده آمدند و نظر دیگری [کاندیداتوری فردی در کنار روحانی] داشتند؛ به آنها گفتم که از اینجا بیرون می‌روید، این حرف تان را دیگر تکرار نکنید.» محل جلسات هم مشهور بود؛ منزل ناطق نوری در لواسان. در این ایام حتی حرف از کاندیداتوری خود ناطق به عنوان یار کمکی بود. بعدها مشخص شد که هاشمی رفسنجانی هم نظرش این بوده که چند چهره از جمله ناطق نوری در کنار روحانی ثبت نام کنند. او اما تمایلی برای ورود به صحنه نداشت. به روایت مسیح مهاجری: «ناطق نوري معتقد است نمي‌گذارند دست رئيس‌جمهور باز باشد؛ بنابراين من خود را هزينه و تلف کنم براي چه؟».

با این وجود او در این دوران، نه تنها سخنرانی های مکرر در حمایت از روحانی کرد که تبدیل شد به نقطه ثقل ستاد انتخاباتی ای که اصولگرایان نزدیک به لاریجانی برای حمایت از روحانی راه اندازی کردند. لاریجانی خودش جرات نکرد در این ستاد آفتابی شود. یکی دو بار در کشاکش انتخابات به رئیسی و قالیباف کنایه زد که وعده یارانه ای ندهید ولی در نهایت گفت نفیا و اثباتا از کسی حمایت نمی کنم. علی اکبر ولایتی هم خودش را کلا از رقابت ها کنار کشید و مرتضی مقتدایی هم که در دیدار جامعه مدرسین با ابراهیم رئیسی، صف اول نشسته بود. از آن چهار نفر تنها کسی که سفت و سخت در میدان ماند، علی اکبر ناطق نوری بود. او خودش را هزینه روحانی کرد، آنچنانکه نزدیکان او روایت می کنند از ریاست بازرسی دفتر رهبری هم استعفا داد تا در حمایت از روحانی دستش بازتر باشد. اما آیا کلمه استعفا تعبیر دقیقی است؟‌

در طول یکسال گذشته، به موازات نزدیکی ناطق نوری با علی لاریجانی، او هر روز از بخش دیگر خانواده لاریجانی دورتر می شد. تیرماه ۹۵ ناطق نوری به تندی از وضعیت دستگاه قضایی انتقاد کرد. صادق لاریجانی با خشم علیه ناطق سخن گفت و انتقادات او از قوه قضاییه را اپوزیسیون وار خواند و او را مرتبط با سرمایه های مفسد توصیف کرد. دختر ناطق نوری نامه نوشت که این حرف ها عوام فریبی و سخیف است. چند ماه بعد فاضل لاریجانی، برادر رشوه خوار صادق لاریجانی نامه نوشت و گفت سرمایه های نزدیکان ناطق باید بررسی شود. ناطق نوری هم گفت هر کس مدرک فساد بستگان من را دارد، رو کند و بعد کنایه زد که در بازرسی دفتر رهبری پرونده افراد را بررسی می کنیم، منافع شان به خطر می افتد، واکنش نشان می دهند. پرونده مدنظر آبان ماه توسط سایت آمدنیوز فاش شد. در جریان یک کارچاق کنی دیگر، فاضل لاریجانی ۵ میلیارد تومان چک از فردی گرفته بود و پرونده اش به دفتر بازرسی های رهبر رفته بود. این آخرین پرونده دفتر بازرسی بود که بحثش علنی شد.

حال می توان خوشبین بود و گفت او در ائتلاف با علی لاریجانی رئيس مجلس برای حمایت از روحانی، استعفا داد و می توان بدبین بود و گفت در جنگ با صادق لاریجانی رئيس قوه قضاییه، از سازمان بازرسی رهبری بیرون رانده شد.

هرچه بود و باشد، باید این اتفاق می افتاد. ناطق نوری، دوست نزدیک هاشمی و روحانی، از سال ها پیش، وصله ناجور بیت خامنه ای شده بود. انتخابات به طور معمول وقت خوبی است برای غربال گری ها.