ایران وایر: حجت الاسلام حیدر عباسی، طلبه‌ حوزه‌ علمیه مشکات، قصد داشته است دیروز در دیدار طلاب حوزه های علمیه تهران با رهبر جمهوری اسلامی سخنرانی کند ولی موفق نشده است.

بر اساس روایت او، «در فرایندی که برای انتخاب سخنرانان دیدار طراحی شده بود یک بخش نهایی وجود داشت که سخنرانان برگزیده باید در محضر عده‌ای از بزرگان و مسئولین، متن خویش را قرائت می‌کردند و متن از جانب آن‌ها تایید و اصلاح می‌شد و طبیعتا متنی که از این فیلتر نمی‌گذشت واجد صلاحیت برای قرائت مقابل رهبری نبود.» دغدغه‌ اصلی این کمیته «نگرانی نسبت به محتوای موضوعات قابل طرح» در سخنرانی بوده و انتخاب سخنرانان را کاملاً بر اساس محتوای سخنان انجام می‌دادند. و خواهان اصلاحات کلی و جزئی فراوان در متون می‌شدند»، «معیار دقیق و مشخصی هم برای محتواها ارائه نکردند. بلکه بر اساس برداشت و سلیقه‌ی خود اقدام به حذف یا تایید متون می‌کردند» و «به صورت کلی با هر گونه متن انتقادی و پرسشگرانه‌ی جدی مخالفت می‌کرد. و تنها بعضی از بزرگواران حاضر -که در اقلیت بودند- معتقد بودند نقدهایی به نظام و حکومت جمهوری اسلامی طرح شود.»

حیدر عباسی متن سخنرانی خود را مقابل این هیات قرائت کرده ولی آنها موافقت نکرده اند: «معیارهای تایید متن‌ها عمدتا خوشایندی حضرت آقا بود به نحوی که در جلسه، بارها این جمله تکرار شد که جوری حرف بزنید که آقا خوشش بیاید. حتی یکی از بزرگان که بسیار هم در بین حزب الله جایگاه دارند، بارها به خاطراتی متوسل شدند که نشان دهند آقا از سخنان تند و انتقادی خوششان نیامده است و باید جوری حرف زد که آقا خوشش_بیاید.» کیوان ابراهیمی، یکی از دوستان حیدر عباسی در توییتر به نقل از او نوشته است: «حجت الاسلام پناهیان فردی بوده که عمدتاً بر جمله «آقا خوشش بیاید» تاکید داشته» است. حجت الاسلام علیرضا پناهیان از سخنرانان محبوب دفتر آیت الله خامنه ای است.

حیدر عباسی در اعتراض به سانسور صورت گرفته، متن سخنرانی خود را منتشر کرده است. او در این سخنرانی انتقادهایی متوجه شخص آیت الله خامنه ای کرده است: «فرایندی پنج‌گانه برای روند پیشرفت انقلاب اسلامی و تحقق آرمان مهدویت بیان داشته‌اید …. بسیار حکومتی و از بالا به پایین است و بر خلاف آرمان انقلاب اسلامی که تمامی امور باید با مشارکت مردم پیگیری شود، به دنبال این است که امور را از سمت حاکمیت و دولت اصلاح کند و در انتهای مسیر به مردم می‌رسد» … نگاه جهانی در این فرایند کمرنگ است …. همه‌ هممان مطوف به ساخت درون کشور است؛ طرح مسائلی چون اقتصاد مقاومتی نیز این ذهنیت را تشدید می‌کند. آیا در جهان امروز که روابط بسیار گسترده شده است و اصلاح منطقه‌ای بدون اصلاح جهانی تقریبا غیر ممکن ‌است، چنین روندی امکان پذیر است؟ و آیا منجر به منفعل شدن نظام و تحقق فرایند عادی‌سازی از سوی قدرت‌های جهانی در آن نمی‌شود؟» اشاره به او طرح پنج مرحله ای تشکیل تمدن جهانی اسلام است که شامل انقلاب اسلامی، نظام اسلامی، دولت اسلامی، جامعه اسلامی و تمدن اسلامی است. در زمان دولت احمدی نژاد برخی اصولگرایان می گفتند در مرحله دولت اسلامی هستیم و باید وارد مرحله جامعه اسلامی شویم ولی مشخص نیست که درباره دولت روحانی هم این عقیده را داشته باشند. به طور کلی درباره اینکه الان در مرحله سوم و یا چهارم هستند، اختلاف نظر وجود دارد. یک انتقاد دیگر حیدر عباسی به اطرافیان خامنه ای بوده است:‌ « پدیده‌ی جدیدی به نام ولایت‌بسندگی متولد شده، یعنی سنت بسنده‌کردن به حاشیه‌نویسی و دسته‌بندی بیانات حضرت‌عالی … انتقاد داشتن به حضرتعالی موجب خروج از دایره‌ی انقلابی‌گری شده … آیا تمامی فعالیت‌های فکری پیرامون اندیشه انقلاب تنها زمانی درست است که محدود به بیانات حضرت امام و حضرت عالی باشد؟ و این مساله به ضرر خود این اندیشه‌ها نیست؟»

انتقاد سوم اما متوجه شخص رهبر جمهوری اسلامی بوده: «حضرت‌عالی بارها فرموده‌اید که اگر انحرافی جدی در انقلاب پیش بیاید من وظیفه خود می‌دانم مانع آن شوم. سوال این طیف از جوانان این است که چه حد یقفی برای این مصلحت‌سنجی‌ها وجود دارد و تا کی می‌توان گفت یک نظام با وجود این مصلحت‌سنجی‌ها در مسیر آرمان‌ها باقی مانده است؟ به عبارتی از نظر حضرت‌عالی چه زمانی درست است که مانع این مصلحت‌سنجی‌ها شوید؟» او همچنین از عرفی شدن سخنرانی های خامنه ای انتقاد کرده است: «قرارگرفتن کارامدی عرفی (مثل اقتصاد، فناوری و رفاه) به عنوان معیار اصلی موفقیت نظام در بین مسئولین است. حتی حضرت‌عالی در بیانات ابتدای همین امسال در شمردن موفقیت‌های نظام اسلامی تقریبا اشاره‌ای به آرمان‌های غیرعرفی انقلاب همچون عدالت، آزادی، و یاری محرومین نزدید بلکه غالب سخن شما در معیارهای عرفی حکومت‌های روز دنیا بود. سوال اینجاست که آیا شما حقیقتا این معیارهای عرفی را معیار اصلی در موفقیت نظام می‌دانید؟ آیا ما هم باید نظام را با همین معیارها بسنجیم؟»

انتقاد جدی تر اما به فساد در حوزه های تحت نظر رهبر باز می گردد. او با اشاره به اینکه جوانان دیگر «خطبه‌های غرای» رهبر برای برخورد جدی با فساد را نمی‌شنوند، نوشته است: «زمزمه‌ ناکارامدی و فساد برخی زیرمجموعه‌ها و منصوبین شما نیز در بین بسیاری از این جوانان دلبسته‌ی انقلاب جدی است … بارها در دیدارهای دانشجویی این مساله به عرض تان رسیده‌است اما این جوانان از پاسخ‌های شما احساس اقناع نکردند. آن‌ها در بسیاری از حوادث ناگوار کشور حضور یا رضایت اطرافیان و منتصبین شما را مشاهده می‌کنند. از برجام گرفته تا آی پی سی، از فسادهای قوه‌ی قضائیه گرفته تا ناکارامدی‌های نهادهای مقدس مثل شورای نگهبان. از آنجا که شما از این جوانان خواسته اید که آتش به اختیار باشند؛ سوالشان این است که آیا این فرمان صرفا محدود به نهادهای انتخابی است یا شامل انتصابی‌ها نیز می‌شود؟ اگر می‌شود چه سازوکاری برای تحقق این مطالبه وجود دارد که تبعات امنیتی هم برای شخص و تشکل نداشته باشد؟» مشخص نیست واکنش به سخنان حیدر عباسی چه خواهد بود‌ ولی او در کانال تلگرامی اش به احتمال دردسر اشاره کرده است. در فضای مجازی هم چهره های اصولگرا با راه انداختن هشتگ #آقا_خوشش_بیاید به گفتگو درباره این موضوع پرداخته اند، گفتگوهایی انتقادی که یک سوی آن را برداشت نادرست از جلسه و آسیب به حزب الله می داند و یک سو واقعیت ماجرا و خواستار آسیب شناسی.

علاوه بر روایت حیدر عباسی، سید کمیل باقرزاده که در دیدار دیروز طلاب با رهبر حضور داشته، نوشته منظور از این جمله این است که «حرفی زده شود که محکم و منطقی باشد. طبیعی است كه متن های مستحکم انتخاب و متن های ضعیف‌تر حذف شوند.» بسیاری از کاربران اما با استناد به نوشته حیدر عباسی توضیح داده اند برخی اعضای کمیته تعیین سخنران تاکید داشته اند متن ها انتقادی و تند نباشد. محمدمهدی دادمان هم نوشته منظور پناهیان این بوده که «به جای مطلق گویی در انتقاد از تعابیری استفاده کنید که امید به اصلاح را نفی نکند و صحبتهای امیدوارانه هم داشته باشید.» او با تایید اینکه متن حیدر عباسی تنها متن تایید نشده بوده، نوشته: «شورای مدیریت جز آیت الله رشاد و یکی از مسولین حوزه تهران ( که در واقع رابط طلبه ها بودند با جمع مدیران) حاضر به انتخاب این متن از بین متون مختلف نبودند و برخی هم معتقد بودند که بسیار متن ضعیفی بود … نهایتا و بعد از اینکه در جلسه ی یکی مانده به آخر، ما طلبه ها متعرض فرایند بررسی متن ها شدیم ایشان را کنار گذاشتند و بنده را معرفی کردند. شاید به این دلیل که نسبت به لحن تند(و البته مستدل و درست) اعتراض ایشان، نگران شدند.» با وجود این توضیحات،‌ دادمان نیز به روند تعیین سخنرانان اعتراض کرده و توضیحاتش تا حدود زیادی روایت حیدرعباسی را تایید می کند:‌ «فرایند انتخاب به هیچ وجه شفاف نبود و متاسفانه مبتنی بر نظر خود طلاب هم نبود … متاسفانه آقایان در مورد کلیات و جزییات متن ها نظر می دادند و بنای اعمال نظر داشتند … بعضی از آقایان تقریبا با هر رویکرد انتقادی مخالفت می کردند … آن چه که تلخ تر بود فضایی بود که در آن جلسات برای ما طلبه ها ساخته شده بود. گویی خودمان به اندازه کافی نمی فهمیم و ایضا گویی مجبور به اعمال نظرات اقایان بودیم.»