ایران وایر: جنجال فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی آقازاده‌ها و وابستگان مقام های سیاسی از مصاحبه «حمیدرضا عارف» شروع شد. ؛ فرزند «محمدرضا عارف»، رئيس ریيس فراکسیون اصلاح طلبان در مجلس شورای اسلامی که به گفته خودش، از سال ۱۳۸۰ تا به حال چندین شرکت اقتصادی راه‌اندازی کرده است. او مدعی شده در سال ۱۳۸۴، او شرکت مخابراتی «ام‌تی‌ان» افریقا آفریقا را به ایران آورده است.

حمیدرضا عارف متولد ۱۳۵۷ است و در آن زمان تنها ۲۷ سال داشته است. و می گوید در ۲۳ سالگی چندین شرکت اقتصادی دیگر نیز به راه انداخته است.

او موفقیت‌های خودش را تلویحا مدیون «ژن خوب»ی دانسته که از پدر و مادرش به ارث برده است. پدرش، محمدرضا عارف هم دیروز از مواضع پسرش دفاع ضمنی کرده و گفته که پسرش حمیدرضا همیشه شاگرد اول بوده است. او مواضع منتقدان پسرش را با کنایه، «افاضه» خوانده است.

قصه ماجرای حمیدرضا عارف اما تنها یک قصه از این داستان های هزار و یک شب «آقازاده ها» در ایران است و مختص چهره های ارشد سیاست ایران و یا یک جناح خاص نیست. «فرشاد عباسی»، فرزند «اقبال عباسی»، معاون اقتصادی استاندار اردبیل که شهردار شهر «گیوی» شده و «امیر بهمنی»، فرزند «محمود بهمنی»، نماینده مجلس و رییس بانک مرکزی دولت محمود احمدی‌نژاد است که به عنوان شهردار شهر «هشتگرد» انتخاب شده،؛ یکی اصلاح‌طلب و دیگری اصول‌گرا است. این انتخاب هاهستند و نشان می دهند بساط آقازاده گی همه جا پهن شده است.

تلاش برای شهردار شدن «کمیل لاهوتی»، فرزند «مهرداد لاهوتی»، نماینده مجلس هم نمونه دیگری بود که در شبکه‌های اجتماعی توسط کاربران مورد نقد قرار گرفت. کمیل لاهوتی به عنوان شهردار «چمخاله» انتخاب شد اما به تازگی پدرش اعلام کرده که به خاطر مخالفت وی، کمیل لاهوتی از این سمت استعفا داده است.، چون به او گفته که گفته پدرش شانشأن فرزندش از این مناصب بالاتر است.

البته افراد دیگری هستندهم از خانواده لاهوتی که در سمت‌های مختلف مشغول به کار هستند. ؛ «فریبرز لاهوتی»، برادر نماینده مجلس شورای اسلامی، در سال ۱۳۹۴ شهردار شهر «کومله» بود که در حال حاضر نیز به عنوان سرپرست این شهرداری مشغول به فعالیت است. دیگر برادر مهرداد لاهوتی، «جمشید» هم مدیریت آموزش و پرورش شهرستان «لنگرود» را در اختیار دارد. او در سال ۱۳۹۲ به عنوان شهردار شهر «کلاچای» منصوب شده بود.
هم‎زمان با جنجال‌های شهردار شدن کمیل لاهوتی، به ناگهان نام «مصطفی موسوی‌لاری»، فرزند «عبدالواحد موسوی‌لاری» هم در شبکه‌های اجتماعی مطرح شد که رییس هیات مدیره شرکت «سولیران» شده است. در اساس‌نامه این شرکت آمده است که بزرگ‌ترین کارخانه سازنده ساختمان‌های فولادی صنعتی سبک و سنگین از سال ۱۳۴۳ است.

حساسیت‌ها وقتی شدت گرفت که نام آقازاده‌های مختلف در سمت‌های متفاوت طنین‌انداز شد. در همین میان، «حسین انتظامی»، معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، « زهیر مطهری»، برادرزاده «علی مطهری» را به سرپرستی اداره کل مطبوعات و خبرگزاری‌های داخلی منصوب کرد.

در عین‌حال گفته می‌شود که «محمدهادی» و «محمدمهدی آخوندی»، فرزندان «عباس آخوندی» هم عضو هیات مدیره چندین شرکت تجاری هستند که وابسته به وزارت راه هستند.است. این مساله به مجلس شورای اسلامی کشیده شد تا آن‌‌که «غلامرضا تاجگردون»، رییس کمسیون بودجه و محاسبات مجلس اعلام کرد در قراردادهای این وزارت خانه نشانی از فعالیت‌های فرزندان آخوندی وجود ندارد. اما رسانه‌های اصول‌گرا چارتی منتشر کردند که شرکت‌های زیردست آن‌ها را نشان می‌دهد.

با نگاهی گذرا به زنانی که به مجلس دهم راه یافته‌اند هم می‌توان نسبت‌های خانوادگی آن‌ها را با مقامات ساختار سیاسی جمهوری اسلامی دریافت؛ به عنوان نمونه، «فاطمه حسینی»، فرزند «صفدر حسینی»، وزیر اقتصاد دولت اصلاحات و رییس سابق صندوق توسعه ملی است که پیش‌تر ریاست هیات مدیره صرافی «شرکت تضامنی سید هانی میرمحمدعلی و شرکا» را برعهده داشت. «فاطمه ذوالقدر»، نماینده مردم تهران، فرزند «مصطفی ذوالقدر»، نماینده میناب است، پدر «زهرا ساعی»، از پاسداران لشکر ۳۱ «عاشورا» آذربایجان و «سمیه محمودی»، فرزند سردار کشته ‌شده، «غلامرضا محمودی» است که فرمانده گردان «حضرت امیر» و قائم مقام عملیاتی تیپ «قمر بنی‌هاشم» بوده است.

در میان مقامات دیگری که خانوادگی در ساختار این نظام حضور دارند، می‌توان از «عباس عراقچی» نام برد که معاونت وزرات امور خارجه را در اختیار دارد. «احمد عراقچی»، یکی از برادرزاده‌های او، معاون ارزی بانک مرکزی شده است و دیگری، «علی عراقچی»، دبیرکل سرمایه‌گذاری «سازمان گسترش و نوسازی صنایع»، وابسته به سازمان توسعه و تجارت است.

«مهدی» و «هادی»، فرزندان «محمدعلی وکیلی»، نماینده مجلس شورای اسلامی هم در شرکت‌های زیرمجموعه وزارت کار، رفاه و تاکین اجتماعی مشغول هستند. مهدی وکیلی مدیرعامل شرکت صنعتی «کاوشگران آتیه صبا»، وابسته به وزارت کار و سازمان بازنشستگی است و هادی، مدیرعامل یکی از شرکت‌های وابسته به وزارت کار. پدرش گفته است آن ها فریب خورده و به این شرکت ها رفته اند و سمت های ناچیزی مانند مدیرعاملی را قبول کرده اند.

درباره حقوق آقازاده ها کم تر خبری منتشر شده است. محمدعلی وکیلی گفته است فرزندش ماهی دو میلیون تومان گرفته ولی در یک نمونه دیگر، حقوق «محمدنبی رضایی»، معاون مدیرعامل «موسسه مالی اعتباری نور»، ۲۸میلیون تومان در ماه گزارش شده است. او برادر «محمدابراهیم رضایی»، نماینده خمین و سردار سابق سپاه پاسداران است. احتمالا بسیاری از اهالی قبلیۀ «ژن خوب»، مثل او اهل حقوق های نجومی هستند.

نگاهی به مناصب بین آقازاده ها به روشنی نشان می دهد که چه‎گونه قدرت سیاسی و اقتصادی میان برخی از اعضای خانواده جمهوری اسلامی در گردش است. آقازاده‌های این نظام که دیگر به سن کار رسیده‌اند، در ابتدای جوانی یا به حوزه سیاسی روی آورده‌اند یا در اوایل دهه سوم زندگی خود، در شرکت‌های اقتصادی وابسته به دولت مشغول به کار هستند.

در این میان، حمیدرضا عارف در حالی از «ژن خوب» حرف می‌زند که انگار «شایسته‌سالاری»‌ مورد ادعای مقامات جمهوری اسلامی هم مقابل آن کم آورده است. این ژن خوب را شاید بهتر است «رانت خانوادگی» بنامیم. یک نمونه روشن در این زمینه، فرزند «محسن رضایی» است. «علی رضایی» متولد ۱۳۵۹ است. پدر او در سال ۷۶ دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام شد. او سال ۷۸، فرزندش را به دبیرخانه این مجمع برد؛ در مقام یک کارشناس.آقازاده اش در آن زمان ۱۹ ساله بوده است. علی رضایی در طول سال های گذشته، هم کار کرده و هم تحصیل. خودش می گوید دکترا دارد و اکنون معاون پدرش شده است؛ در سه حوزه مختلف. او البته در بیوگرافی خود در اکانت توییترش نوشته است: «معاون محترم پژوهش، اطلاع رسانی و امور بین الملل دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام»؛ گسترده و پیچیده.

برای دیدن جدول به صورت کامل، تلفن همراه خود را به صورت افقی نگه دارید.