عقب مانده‌تر از چهار هزار سال
«آمدنیوز»- زمانی که طرح‌ها پایه‌ریزی می‌شوند، مسئولین برای کم نیاوردن در مسابقه تبلیغات هر چه محکم‌تر بر طبل تزویر و ریا می‌کوبند تا کارنامه تبلیغاتی گسترده‌تر و حجیم‌‌تری برای خود و دولت خود دست و پا کنند و حتی نسل‌های آینده‌شان بهانه بیشتری برای نشستن پشت میز‌های قدرت داشته باشند.
مسئولین گویا در طول چهل سال خبره این کار‌ها شده‌اند و تنها چیزی که یاد گرفته‌اند «خدمت حقیقی به مردم» است. موقعی که طبل‌ها به صدا در می‌آیند و بلندگوها و «رسانه‌های میلی» داد می‌زنند که «آی مردم ما ساختیم، ما آباد کردیم، ما بودیم و در گذشته هیچ‌کسی هم‌چون ما نبوده و با این‌کار اثبات کردیم کسی در آینده نیز نظیر ما نخواهد آمد»، بالطبع مسئولین ریز و درشت نیز از این‌ور و آن‌ور به تلاش و تکاپو می‌افتند، یک موقعی فکر نکنید آن‌ها با دیدن این بل بشو به فکر تلاش و تکاپو برای «آبادانی» می‌کنند. نه هرگز اشتباه نکنید، چرا که تاریخ نشان نداده است برای کار و آبادانی صدای کسی دربیاید.
این شور و شوق نه برای تشویق و میل بیشتر برای آبادانی و خدمت به مردم است، بلکه تکاپو برای استفاده از این دم و دستگاه و چسباندن خود به این «طرح‌های عظیم خودنمایی» است که «بلی ما هم بودیم» و ما هم در آن پروژه نقش داشتیم.
دو عکس العمل در دو زمان
آن زمان که اسناد اختلاس‌ها و رانت‌ها بیرون می‌زند دیگر هیچ مسئولی را نمی‌توانی از سوراخ موش در بیاوری و بگویی تو بودی، دیگر کسی نیست که جوانمردانه سینه سپر کند و بگوید بلی من بودم.
حالا ترفندی در طول ۴۰ سال فرگشت یافته و به تکامل رسیده جواب ندادن‌هاست.
پاسخ ندادن به تلفن خبرنگاران در این روزها به مسابقه‌ای بین مسوولان دیروز و امروز تبدیل شده تا شاید بتوانند در این ماراتن تقصیر را به گردن یکدیگر بیندازند.
مسکن بی مهر گویی از زیر زمین روئیده است
آن زمان که مدیر امور مسکن راه و شهرسازی کرمانشاه اعلام کرد: ۴۸۰۰ واحد مسکن مهر در استان کرمانشاه به متقاضیان تحویل داده می‌شود، هر مسئولی حتی مسئولین دام‌داری به رسانه‌ها التماس می‌کردند که بگویید من هم بودم، من هم ساختم.
و طبیعتا رسانه‌های خودشان هم که قرارداد‌های میلیاردی برای تبلیغ بسته‌اند نیز، با تمام قوا در مطرح کردن این مسئولین می‌کوشند.
آن زمان که با زلزله‌ای؛ تمام نماها و نمادها پایین می‌ریزد، دیگر روبرویت به سان کویری است که تشنه به دنبال آب می‌گردی و هیچ انسانی نمی‌یابی که لیوانی آب برای زنده ماندن بگیری.
برخلاف همه‌سازی مسکن بی‌مهر، هیچ کسی را پس از زلزله دیگر نمی‌توان یافت که با شهامت بگوید من بودم، من ساختم.
به‌راستی می‌توان پرسید نتایج آزمایش بتن این سازه‌ها کجاست؟
چه کسی مقاومت نمونه‌های بتن این بناها را تائید کرده است؟
مهندسین ناظر این سازه‌ها چه کسانی هستند؟
پیمانکاران چرا تخلف کرده‌اند؟
عقب‌مانده تر از ۴ هزار سال
قانون حمورابی که به دستور حمورابی، شاه بابل نوشته شد، شامل ۲۸۲ ماده در باب حقوق جزا و حقوق مدنی و حقوق تجارت است. ستونی که قوانین حمورابی بر روی آن حک گردیده از بازالت است و در حدود ۲٫۵ متر ارتفاع دارد. متن قوانین گرداگرد این ستون در ۳۴ ردیف به خط میخی نوشته شده‌است.
قانون حمورابی نخستین سند شناخته شده‌ای‌ست که در آن یک فرمانروا به اعلان عمومی یک مجموعه کامل قوانین برای ملت خود اقدام می‌کند. حمورابی (۱۸۱۰-۱۷۵۰ پ.م.) ششمین پادشاه اولین سلسله شاهان کشور قدیم بابل است. تاریخ شاهی او را (۱۷۹۲-۱۷۵۰ پ.م.) آورده‌اند. این قانون شامل حقوق و روابط افراد با یکدیگر با تکیه بر عوامل مهم اقتصادی در آن دوران است.
ستون حاوی قانون حمورابی در اوایل سال ۱۹۰۱ توسط گروه اکتشافی ژاک دو مورگان در شوش خوزستان توسط گوستاو ژاکیه از دل خاک بیرون آمد. شوتروک ناهونته پادشاه ایلامدر سده دوازدهم پیش از میلاد پس از فتح بابل این ستون را از شهر سیپ پار به کشور خود آورد. ستون مذکور هم‌اکنون در موزه لوور، پاریس نگهداری می‌شود.
در این قانون کهن میخوانیم:
بند ۲۲۹ قانون حمورابی، ۴۰۰۰ سال پیش:
اگر معماری برای کسی خانه‌ای بسازد و آن را خوب محکم نسازد و خانه فرو ریزد و صاحب خانه را بکشد، آن معمار محکوم به مرگ است.
پس از گذشت حدود ۴ هزار سال که امروزه انسان شاهد پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌ها برای ساخت سازه‌های ساختمانی است، هنوز شاهد کم کیفیت‌ترین ساختمان‌ها هستیم.
۴ هزار سال پیش مجازاتی برای معماران متخلف تعیین کرده بودند، شایسته نیست که افراد متخلف در ساختمان‌های مسکن بی‌مهر شناسایی و مجازات شوند؟
پیام برای این مطلب مسدود شده.