دویچه‌وله: وضعیت جسمی دو زن زندانی نگران‌کننده است. گلرخ ایرایی در پی ۵۴ روز اعتصاب غذا، توان راه رفتن ندارد. یک طرف صورت آتنا دائمی نیز بی‌حس شده است. این دو فعال مدنی به “انتقال غیرقانونی” خود از اوین به قرچک ورامین معترض‌اند.
گلرخ ایرایی (راست) توان راه رفتن ندارد و یک طرف صورت آتنا دائمی بی‌حس شده است

آتنا دائمی (چپ) و گلرخ ایرایی

پس از گذشت نزدیک به دو ماه از آغاز اعتصاب غذای گلرخ ایرایی در زندان، او حتی توان راه رفتن هم ندارد؛ یک طرف صورت آتنا دائمی نیز بی‌حس شده است و نزدیکان این دو زندانی نگران سلامتی آنان هستند.

آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی روز ۴ بهمن‌ماه سال گذشته (۱۳۹۶) “همراه با ضرب و شتم” از اوین به زندان قرچک ورامین منتقل شدند. این دو کنشگر مدنی که در اعتراض به این “انتقال غیرقانونی” روز ۱۴ بهمن‌ماه گذشته دست به اعتصاب غذا زده بودند، اینک در وضعیت نامناسب و نگران‌کننده‌ای به سر می‌برند.

روز ۲۶ بهمن‌ماه گذشته آتنا دائمی به اعتصاب غذای خود پایان داد و گلرخ ایرایی اعتصاب خشک خود را به تر تبدیل کرد. به گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر، در روز پنجشنبه (۹ فروردین/ ۲۹ مارس) پس از گذشت ۵۴ روز از آغاز اعتصاب غذای خانم ایرایی، او حتی توان راه رفتن هم ندارد.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

منابع نزدیک به این زندانیان در گفت‌وگو با هرانا، وضعیت گلرخ ایرایی را “به‌شدت نگران‌کننده” توصیف کرده و گفته‌اند: «خانم ایرایی با افت شدید فشار خون و خشک شدن زبان مواجه شده و به‌هیچ وجه توان راه رفتن ندارد. وزن وی نیز با دست‌کم بیست کیلو کاهش به کمتر از ۵۰ کیلوگرم رسیده است. خانم ایرایی از زدن سرم نیز امتناع کرده و گفته است چون وعده‌های قبلی مسئولین زندان مبنی بر پیگیری وضعیتشان عملی نشده است، به هیچ وجه حاضر به تزریق سرم نیست و همین مساله باعث نگرانی خانواده و نزدیکان وی شده است».

خانم دائمی نیز «دچار سرماخوردگی و تب شدید شده است؛ یک طرف صورتش دچار بی‌حسی شده و طی مراجعه‌ای که به بهداری داشته به وی گفته‌اند احتمالا در جریان انتقال آنها به بند مادران دچار شوک عصبی یا ضرب‌خوردگی شده و همین مسئله باعث از کار افتادن یکی از عصب‌های صورتش شده است».

به گزارش هرانا، این دو کنشگر مدنی روز ۲۱ اسفندماه از قرنطینه بند سه زندان قرچک ورامین “با ضرب و شتم” به بند مادران این زندان، جایی که محل نگهداری مادران و کودکان است، منتقل شده‌اند. آنان علاوه بر اعتراض به حضور در بندی که مخصوص مادران، کودکان و نوزادان است و با تأکید بر تأثیر منفی آن بر سلامتی‌شان، نگهداری خود در زندان قرچک را “موقت” دانسته و خواستار بازگشت به اوین بودند.

پیش‌تر گزارش شده بود که پس از انتقال آتنا دائمی و گلرخ ایرایی به بند مادران، نیروهای گارد زندان مجددا به آنها تأکید کرده‌اند که حق استفاده از تلفن را ندارند.

سازمان‌های و نهادهای بین‌المللی حقوق بشری، همچون عفو بین‌الملل، خواستار آزادی فوری آتنا دائمی، گلرخ ابراهیمی ایرایی و همسرش آرش صادقی شده‌اند. کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا نیز حدود دو هفته پیش با انتشار اطلاعیه‌ای، ضمن ابراز نگرانی شدید از وضعیت سلامتی این دو زن زندانی، از “رفتار ظالمانه و تحقیرآمیز” با آنان انتقاد کرد.

بیشتر بخوانید: کمیته ‌حقوق بشر پارلمان اروپا خواستار آزادی آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی شد

آتنا دائمی روز ۲۹ مهرماه سال ۹۳ بازداشت شد و ۸۶ روز در سلول انفرادی و تحت بازجویی بود. او روز ۲۸ دی‌ماه همان سال به بند زنان زندان اوین منتقل شد. خانم دائمی به اتهام “تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی، توهین به رهبری، توهین به بنیانگذار جمهوری اسلامی و اختفای ادله جرم” به ۱۴ سال زندان محکوم شد. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۷ سال حبس تقلیل یافت.

گلرخ ابراهیمی ایرایی نیز روز ۱۵ شهریورماه ۹۳ به‌همراه همسرش، آرش صادقی، بازداشت شد. این فعال مدنی اردیبهشت‌ماه ۹۴ به اتهام “توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام” در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد که این حکم در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر بدون حضور او تأیید گردید. خانم ایرایی سوم آبان‌ماه ۹۵ بدون دریافت احضاریه کتبی توسط مأموران امنیتی جهت اجرای حکم ۶ سال زندان خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شد.