انتخاب: بررسی های «انتخاب» نشان می دهد با توجه به اینکه این مدل فحش و ناسزا در کوچه و بازار شهر نیز مرسوم نیست، احتمالا مربوط به ابتدای قرن اخیر (با توجه به سن سال او) است.

یک مجری تلویزیون که شغلش گزارش تاریخ معاصر کشور است و از بدحادثه و به مدد میدان خالی از بزرگان و لطف بی حساب و کتاب تلویزیون، اسم و شهرتی برای خود رقم زده، پس از انتشار خبر مستند «انتخاب» در مورد اظهارات مشابه او در مورد جشن های 2500 ساله، شاه و جشن دولت دهم در ورزشگاه ازادی، طی تماس با یکی از مسئولین «انتخاب»، زشت ترین فحش و ناسزاها را به زبان آورد.

این مجری صداوسیما و مورخ سابقاً “شاه دوست” (احتمالاً تا 22 بهمن 57) که اخیراً ارتباطات مناسبی با جریان انحرافی پیدا کرده، در ابتدای تماس خود، چیزی به خودش نسبت داده و در ادامه در جهت پاسخ به خود برآمده و زشت ترین فحش های ناموسی – که در کوچه بازار هم چندان مرسوم نیست – را بر زبان آورد که زبان و قلم از تکرار آن شرمسار است.

نکته ی عجیب آن است که این فرد، روز قبل نیز در تماس دیگری تقاضا کرده بود جوابیه اش منتشر شود، اما جوابیه ای به دفتر «انتخاب» ارسال نشد! ظاهراً او خود بر ضعف جوابیه و گزارش مستند «انتخاب» واقف شده و ترجیح داده با سبک «شعبان بی مخ» (که مانند معتضد «خون و شرفش را با شاه عجین می دانسته») و براساس تربیت خانوادگی خود، پاسخی در خور شان خود ارائه دهد.

عجیب تر آنکه او چه در تماس تلفنی خود و چه در جوابیه ای که 3 سال پیش به حجت الاسلام رسول جعفریان داده، اساساً در مورد یادداشت های اغراق آمیزش در وصف شاه و «اعلی حضرت» ارائه نداده و سعی کرده و با هوچی گری و فحاشی، ماجرا را به سمت و سویی که دوست داردف سوق دهد و پاسخ دادن به ابهامات، فرار کند.

قابل ذکر است، فاصل صوتی فحاشی های این گزارشگر تاریخ که اصرار دارد مورخ و روزنامه نگار نیز است، در اختیار «انتخاب» محفوظ است و به زودی، در ضمیمه شکوائییه تنظیم شده، به دادگاه ارسال خواهد شد.

قابل ذکر است، ابتدا «انتخاب» قصد انتشار و اشاره به توهین ها و ناسزاهای این گزارشگر تاریخ معاصر را نداشت، چرا که اساساً حد و اندازه ی این گزارشگر تاریخ را به مراتب پایین تر از آن دانسته که حتی به نامش اشاره شود. ضمن آنکه انتشار خبر قبلی نیز ، نه به خاطر اهمیت این فرد ، بلکه به دلیل «طنز تاریخ» است که برخی بازیگرانش، یک دوره حامی جشن های 2500 ساله شده و 50 سال بعد، به تمجید اغراق آمیز از جشن های دولتی می پردازد.

«انتخاب» همچنین قصد دارد طی روزهای آتی، بخش هایی مستند از یادداشت های او پیش از انقلاب اسلامی را منتشر کند. و البته دلیلی نمی داند به دیگر سوابق مشعشع او و پدرش اشاره کند!

اما دو نکته:

اول: واژه ها و کلمات تهوع آور این فرد که به جز آنکه به لحاظ قانونی، به آسانی قابل پیگیری است، به لحاظ اخلاقی و شرعی نیز محکوم است. افراد بددهن و فحاش، بهشت بر آنان حرام شده و در قیامت، بوی تعفن زبان این جماعت، گندیده تر از لاشه مرداری متعفن است.

دوم: نکته قابل توجه آنکه در میان دهها مورخ برجسته ی کشور، برخی که محلی از اعراب ندارند، از بالا و پایین شدن شرایط سو استفاده کرده و با تغییر ظاهری عقاید خود، هم به مطامع دنیوی خود رسیده و هم به جمع مدعیان اضافه شوند! و از بد روزگار، سروصدای اینان باعث می شود صدای تاریخدانان بزرگ کشور به جایی نرسد! جولان دهند و ادای مورخین را دربیاورند!

مسئولین بزرگوار و مردم شریف ایران اسلامی نیز قطعاً بین افراد اصیل و نانجیب تفاوت قائلند و افرادی چون او را نهایتاً یک گزارشگر و خواننده کتب تاریخی (آنهم از رو) می دانند که تا پیش از سال 57، حامی جدی رژیم گذشته بوده و پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، تنها برای حفظ ظاهر بر حامیان آن رژیم دیکتاتور لعن می فرستد!

ضمن آنکه جا دارد صدا و سیما نیز به هوش باشد و از میدان دادن به افرادی متظاهر و ریاکار که فاصله ی درون و برونشان، به سال نوریست، خودداری کند.