دویچه‌وله: رحمانی فضلی، وزیر کشور ایران می‌گوید افکار عمومی نسبت به انتخابات سال ۱۴۰۰ حساسیت خاصی نشان نمی‌دهد. برخی علت فضای سرد انتخابات را شیوع کرونا می‌دانند و برخی دیگر از دلسردی مردم و به‌ویژه جوانان از سیاست می‌گویند.

سکوت و سردی فضای پیش از انتخابات نگرانی مسئولان جمهوری اسلامی ایران را برانگیخته است. برخی نیز تلاش کرده‌اند علت این عدم استقبال را توضیح دهند.

خبرگزاری ایرنا روز دوشنبه ششم بهمن (۲۵ ژانویه) گزارشی از سخنرانی عبدالرضا رحمانی فضلی در نشست استانداران ایران منتشر کرده است. یکی از محورهای اظهارات وزیر کشور جمهوری اسلامی عدم استقبال مردم و احزاب از انتخابات پیش‌رو بوده است.

رحمانی فضلی ضمن تاکید بر اینکه وزارت کشور و شورای امنیت جمهوری اسلامی در حال حاضر مشغول تهیه “اطلس امنیت انتخابات” است، بر سردی فضای حاکم بر کشور در ارتباط با انتخابات انگشت گذاشته است.

رحمانی فضلی گفته است: «هنوز فضای سیاسی و اجتماعی جامعه و افکار عمومی نسبت به انتخابات حساسیت و بازتاب و انعکاس خاصی را نشان نداده است. آمار ما در دور قبل [در نظرسنجی ها از افرادی که نظر داده بودند در انتخابات شرکت می کنند و از روند انتخابات آگاهی دارند] تقریبا دوبرابر آمار و ارقامی است که اکنون در اختیار داریم.»

“سورپرایزی” در کار نیست!

دو روز پیش از ابراز نگرانی وزیر کشور از “سردی فضای انتخاباتی” روزنامه همدلی در سرمقاله خود به تحلیل علل آشکار و پنهان این “فضای سرد و ساکت” پرداخت

در این سرمقاله با عنوان “انتخابات و سورپرایزی که دیده نمی‌شود” به قلم محسن خرامین، نویسنده ضمن اشاره به کرونا و تاثیرات برخاسته از شیوع این ویروس بر فضای سیاسی ایران بر این باور است که علت عدم استقبال مردم و احزاب از انتخابات را نمی‌توان به عامل شیوع کرونا فروکاست.

او می‌گوید: «حتی اگر کرونا نیز نبود شاید این سردی و ملال چهره خود را جدی‌تر و واقعی‌تر نشان می‌داد.»

به باور او “قهر با صندوق” به‌مثابه یک “کنش سیاسی رادیکال” علت‌های دیگری دارد. او با اشاره به اوضاع اقتصادی حاکم بر ایران و سوءمدیریت سال‌ها و دهه‌های گذشته از تغییر رویکرد مردم نسبت به حاکمیت سخن گفته است.

تغییر رویکردی که به قول خود او منجر به “اعتراضات شدید و اعلام رسمی عبور از جریان‌های سیاسی با شعارهای ساختارشکنانه” شده است.

این تحلیلگر مسائل سیاسی ایران بر این باور است که “بخش‌های زیادی از جامعه به خصوص نسل جوان، نشان می‌دهند که هیچ امیدی به سیاست ندارند”.

انتخاب از بین “چهر‌ه‌های تکراری و امتحان پس‌داده” به موازات نبود احزاب، به باور او، جایی برای “سورپرایز” باقی نگذاشته است.