سید رضا محمودی:

برادر حسین!!؟؟؟

۲۸سال است در دارالعماره ی کیهان
قناسه ای به دست تو داده اند تا هر
جانداری بدون اراده ی نظام حرکتی
از خود ثبت کرد با تیرهای سه شعبه
هر کدام از اعضا و‌جوارح او را که خواستی به کام سرب گداخته بکشانی؛به هر طریقی که میخواهی هر گروه،جنبش،طیف،کانون و……را به سلاخی قلم می کشانی و امان نامه ی
تا هستم هستی هم با مهرو‌نشان عالی رتبگان (در واقع عالی خفتگان)در دست داری.

کشتی که هیچ؛دریایت هم به گل نشسته؛
به وضوح می بینم که در اردوگاه عقایدت چه تلفات سنگینی میدهی؛مثل پادشاه بی قلمروی می مانی که در هر چراگاهی که بروی زمین تو‌ را پس می زند و مثل کشوری بی سفارت که هیچ پیرامونی ندارد.

هر چند هیچ اصلاح طلبی وجود ندارد و جنبش ها نام فراتری به خود نهاده اند ولی ما را (اصلاح طلبان)به جنگیدن در پنجشیر دعوت کرده ای؛همان دره ای که رهبر آنها محبوبیتش برای ایرانیان شما را به خشم آورده.
ما اغتشاش گران و‌فتنه گرانی که در ایران
به درد کف آسفالت می خوریم ،هزار احمد مسعود در چنته داریم که قدر و‌عیار آنها در آبان ها و‌تیرماههای پنجشیر
بروز خواهد کرد.
همان هایی که ۱۵۰۰نفرشان سینه ی قبرستان های گمنام
گریه گاه پنج شنبه های مادرانشان هستند.

ما اگر مرد جنگ نبودیم تو هر روز در دکان
کیهان بر سر ما با (…………..) معامله نمی کردی؛ما اگر مرد جنگ نبودیم روایت پنهانی غسال خانه های آبان حضرت شجریان را به تفنگ خوانی
وا نمیداشت.

ما در مرز خط و‌خون آماده ایم تا به یاری
مرد شاهنامه خوانی برویم که خون باستانی ایرانی دارد و حافظ را به مراتب از شما زیباتر می خواند.

به کسانی که امپراطوری طویل المدت شما در مطبوعات یک جانبه کشور را مهیا کردند بگو‌ مقدمات ورود ما را فراهم کنند بخشش جان و مالش به عهده ی خودمان.

ما از شما چه توقع نژادی و‌ملی داریم وقتی رفیق شفیق تان قاتل آزادی خواهان تبریز بود و‌اشغالگر شهریور ۱۳۲۰.

آقای شریعتمداری سالهاست ما دو چیز را بالا کشیده ایم؛یکی پرچم مان و یکی آستین مان.هر دو را برای آزادی خواهی،عدالت؛ و چه شیرین تر از آنکه در اردوگاه مردانگی پنجشیر ضرب شست مان را به تمام دیکتاتورها،تروریست ها و افراطی های جهان نشان بدهیم.